Czego teraz słuchacie?

[greg66]

Jestem szczerze zadowolony Jarex i Bednaar brawo!

u mnie kończę opisywać kolejną pozycję z dyskografii GD na blogu
GRATEFUL DEAD - Blues For Allah /75/

Bednaarze jest to najbardziej jazzowe podejście zespołu powinno się Tobie spodobać.

[Białystok]

A ja The Grateful Dead - Anthem Of The Sun (1968) miałem w swoich zbiorach gdzieś tak ze 20 lat temu. Nie odnalazłem się w tym jednak wcale. Zdecydowanie wolę:


COUNTRY JOE & THE FISH Electric Music For The Mind And Body (1967)

[B.J.]

Jack Bruce - Spirit - Live at the BBC 1971-1978
Cd1 z trzech. Mięso. [Obiad robię.]
Znakomite jazzrockowe granie.
Wszystkie opinie na naszym Forum utrzymane w podobnym tonie. Przypadek? Nie sądzę.

[greg66]

COUNTRY JOE & THE FISH Electric Music For The Mind And Body (1967)

Też zacne ,wszystkie trzy pierwsze CJ & The Fish są super.

A ja The Grateful Dead - Anthem Of The Sun (1968) miałem w swoich zbiorach gdzieś tak ze 20 lat temu.

No w mojej świadomości GD zadomowił się w 1979 roku dzięki T.Tłuczkiewiczowi /z Trójki/ i tak zostało do dziś

[Duch 1532]

Myrkur - Mausoleum

https://myrkur.bandcamp.com/album/mausoleum

Wygląda na to, że ta płyta (płytka właściwie, niecałe pół godziny) stanie moim soudtrackiem do tegorocznej jesieni. Bez śladu metalu, pięknie i akustycznie. Kierunek - "Kveldssanger" Ulvera, tylko z kobiecym wokalem.

Bardzo, bardzo, bardzo ładne. Na pewno będę wracał.

[Bartosz]

Brian Eno-David Byrne - My Life in the Bush of Ghosts (1981)



Brian Eno razem z Davidem Byrne nagrali płytę, która brzmi jak Peter Gabriel Wspaniały album, jeżeli ktoś nie zna polecam się zainteresować.

[Leptir]

Czy jak Peter Gabriel? Hm, może odrobinę, ze względu na etniczne wpływy i bogate ścieżki perkusjonaliów. W każdym razie zgadzam się, że to świetna płyta, która zresztą tworzy pewną trylogię z "Remain In Light" Talking Heads i "Catherine Wheels" Davida Byrne'a.

[esforty]

Brian Eno razem z Davidem Byrne nagrali płytę, która brzmi jak Peter Gabriel Wink Wspaniały album, jeżeli ktoś nie zna polecam się zainteresować.

Ja o tej płycie myślę jako o pochodzącej z ścisłego kanonu tych najważniejszych albumów. Fuzja horyzontów myślowych i estetycznych najwyższej próby. Porównanie z Gabrielem, dla mnie, nieco zdumiewające, ale, właściwie, dlaczego nie? Wartość kulturowa, przepraszam za słowo, całej trójki porównywalna. Żaden z tych panów konfrontujących się z kolegami nie powinien czuć się jak... no??, o! ustępujący Nixon.

[jarex]

Ulubiona płyta starego Waglewskiego, zawsze o niej wspomina jak go pytają o najważniejsze dla niego rockowe płyty.

[Bartosz]

Mi się bardzo, ale to bardzo kojarzy z Gabrielem. Nie tylko przez orientalne zaśpiewy - choć przez nie także - ale ogólnie przez brzmienie i mniej ogólnie przez połączenie funku, art nie wiadomo czego (rocka? popu? ambientu?) i muzyki świata.

[jarex]

No wszystko tam jest, takie to inteligenckie, ale bez pretensjonalności

[Bednaar]

GRATEFUL DEAD - Blues For Allah /75/

Bednaarze jest to najbardziej jazzowe podejście zespołu powinno się Tobie spodobać.

W takim razie tę płytę sprawdzę jako następną
A propos płyty Eno i Byrne'a - w sumie faktycznie może przypominać Gabriela, chyba najbardziej "czwórkę".

[Freefall]

Brainbox - Parts. Druga płyta bez Akkermana, Van der Lindena, Luxa i bez większych emocji. Nie jest to jakaś szczególnie słaba płyta, ale w pamięć raczej nie zapada.

[Procella]

Myrkur - Mausoleum

https://myrkur.bandcamp.com/album/mausoleum

Wygląda na to, że ta płyta (płytka właściwie, niecałe pół godziny) stanie moim soudtrackiem do tegorocznej jesieni. Bez śladu metalu, pięknie i akustycznie. Kierunek - "Kveldssanger" Ulvera, tylko z kobiecym wokalem.

Bardzo, bardzo, bardzo ładne. Na pewno będę wracał.

Fajnie jest zarażać

U mnie na początek gorącej i słonecznej niedzieli:

Dokken - Beast from the East

[esforty]

Zaniedbujemy tu, nieco, tego muzyka:
Van Morrison - "Magic time" 2005
To prawda, że od kilkunastu lat muzyk posługuje się kliszami z własnej twórczości/ korzysta z dobrych wzorców, czy jak wolę: trzyma się granicy gdzie kończy się dobry smak po właściwej stronie, z jednym wyjątkiem. Niepotrzebnej nikomu "Pay the devil" gdzie redneckowy zaśpiew akurat Jemu nie wychodzi.
Ta wymieniona grubą trzcionką, to kolejny przykład dobrej orientacji w rozpoznawaniu powyżej definiowanej granicy, z wyjątkiem okładki, chyba wylosowanej przez wielbicieli <niewiadomoczego>. Chcąc oszczędzić Wam i sobie wyświechtanych przymiotników do opisu zawartości, wspomnę tylko, iż Van Morrison świetnie nadaje się na brydżowy wieczór, a jeszcze jak karta <żre>...