Tak, zgadza się. W zeszły piątek 6 września po południu dotarłem do domu po przeszło 2 tygodniach kuracji w klinice. Jechałem (optymistycznie) przepełnionym pociągiem na uczęszczanej trasie...
W niedzielę nagle opadłem z sił - gorączka i brak apetytu. To znajome mi objawy Covid 19. Zrobiłem test i... niestety był pozytywny. Na szczęście mam tylko objawy grypy. Aktualnie - silny katar i trochę pokasłuję bez gorączki. Naturalnie odpowiedni reżim panuje w domu: maski, dezynfekcja, żadnych odwiedzin i temu podobne. Trochę przydługi wstęp, ale do czego zmierzam.
Właśnie w zeszły piątek miały miejsce premiery bardzo ważnych płyt. W czasie 3-godzinnej jazdy pociągiem bez problemu przesłuchałem - dla mnie najważniejszą z nich. Dość niezwykła czarno-biała okładka, artysta znany oczywiście od ponad 50-u lat. Pamiętam jak 5 lat temu sprzedał na aukcji swojego Black Strata za 3,9 miliona dolarów. Wiadomo o kogo chodzi...
David Gilmour - Luck and Strange
Data wydania: 6 września 2024
9 / 43 : 21 (LP)
11 / 61:00 (CD)
RYM – 464 miejsce (Art Rock, Progressive Rock, Soft Rock, Blues Rock)
Zawsze staram się podać parę faktów z dotychczasowej kariery omawianego artysty, ale w przypadku Davida Gilmoura jest to całkowicie zbyteczne.
Jego gitara i głos towarzyszą mi od wczesnych lat młodości. Zawsze byłem zafascynowany jego solówkami. Do tego stopnia, że notowałem sobie, w której minucie zaczyna się solo i w której kończy. Wykorzystując fakt ukazania się najnowszej płyty Gilmoura, postanowiłem te moje archaiczne zapiski wam udostępnić:
- Careful With That Axe Eugene – 3:15 – 6:25
- Atom Heart Mother – 3:56 – 5:23
- Fat Old Sun – 3:21 – 5:23
- One Of These Days – 3:43 – 5:40
- Echoes – 5:27 – 7:02, 7:25 – 10:55, 18:15 – 19:12
- Obscured By Clouds – 0:45 – 3:05
- Time – 3:27 – 4:53
- Money – 3:05 – 5:05
- Any Colour You Like – 1:19 – 3:25
- Shine On You Crazy Diamond (1-5) – 2:10 – 3:35, 3:55 – 5:56
- Wish You Were Here – 0:58 – 1:32
- Shine On You Crazy Diamond (6-9) – 2:25 – 4:54
- Dogs – 3:41 – 4:45, 5:33 – 6:47, 13:26 – 15:11
- Pigs (Three Different Ones) - 9:37 – 11:26
- Sheep – 8:06 – 9:55
- Another Brick In The Wall (Part 1) – 1:29 – 3:11
- Another Brick In The Wall (Part 2) – 2:09 – 3:20
- Comfortably Numb – 2:05 – 2:35, 4:32 – 6:19
To tylko z płyt Floydów z lat 1969-79. A przecież są jeszcze ich późniejsze albumy, no i oczywiście płyty solowe Gilmoura. Niesamowita skarbnica dla kilku pokoleń gitarzystów.
W Lockdownie Gilmour wraz ze swoją rodziną występowali w Livestreams m.in. na YouTube. To pozwoliło Davidowi na uwolnienie się od przeszłości, było inspiracją do czegoś nowego.
Na początku 2023 roku małżonkowie Gilmour postanowili opuścić swoją lockdownową przystań (jacht Astoria). Potajemnie kupili mieszkanie w Londynie. David zająśł jedno piętro przygotowując nowe utwory. Korzystał ze swojego archiwum, które zawiera podobno ponad 1000 niewykorzystanych dotąd melodii. Gotowe fragmenty przekazywał żonie, a ona do nicht pisała teksty.
I tak bez żadnego nacisku ze strony wydawnictwa (bo nic nie wiedzieli) powstawał z dnia na dzień, na pełnym luzie, nowy materiał na kolejny album gitarzysty.
Latem 2023 roku David nagrał się na Instagramie 42-letniego producenta Charlie Andrew prosząc o kontakt. Zwrócił na niego uwagę przed laty, gdy ten zaczynał swą pracę w studiach Abbey Road.
Teraz zaczęli od nagrywania w słynnej katedrze Ely w Cambridgeshire (pamiętacie „The Division Bell”?).
Andrew i Gilmour nadawali „na tej samej fali”, dogadywali się bez słów. Na dodatek młody producent przekonał Davida, żeby ten odszedł od dawnych przyzwyczajeń nagrywania „floydowskiej” płyty (High Definition Sound). Nie wszystko musi być perfekcjne, nie zawsze musi być gitarowa solówka, a niekiedy utwór może sprawiać wrażenie niedopracowanego do końca.
Przy wyborze utworów (a było ich tak dużo, że starczy na kolejną płytę) Andrew kierował się najpierw tekstami. A tu partnerem do rozmów była Polly Samson.
Gilmour pozwolił też Andrew wybrać muzyków do sesji nagraniowej. A ten oczywiście znalazł ludzi ze swojego pokolenia, ale z kręgu jazzu:
- basista Tom Herbert (Polar Bear, The Invisible)
- perkusista Adam Betts (Colossal Squid, Three Trapped Tigers)
- klawiszowiec Rob Gentry (Joan As Police Woman, Giorgio Moroder)
Dołożył do tego też rutyniarzy: perkusistę Steve’a Gadda i klawiszowca Briana Eno. No dobrze, nie mogło zabraknąć nadwornego basisty PF Guya Pratta.
Podwaliny do każdego utworu tworzyła sekcja rytmiczna Gadd/Pratt i to była najlepsza decyzja producenta.
Świetnie wyszły też smyki i chór pod dyrekcją Willa Gardnera nagrane w katedrze Ely.
A propos tematu „Śmierć i starzenie się”.
Gilmour ciągle wspomina swoich dwóch najlepszych przyjaciół.
W 2006 roku w wieku 60 lat odszedł Syd Barrett. Znali się od przedszkola, w młodości byli nieodłączni. Dave do dziś nie może sobie wybaczyć, że po odejściu Barretta z Pink Floyd nie wspomógł go finansowo i nie odwiedzał jak dawniej, wpadając po prostu na herbatę. Gdy wreszcie po latach się przemógł i postanowił odwiedzić dawnego kumpla - nie zgodziła się na to rodzina Barretta.
W 2008 roku w wieku 65 lat odszedł Rick Wright. Gilmour do końca dbał o to, żeby Rick pomimo postępującej choroby (rak płuc) czuł się doceniony jako muzyk i zatrudniał go w swoim zespole. Ostatni występ Wrighta odbył się w maju 2007 roku w Barbican na koncercie pamięci Syda Barretta.
FAKTY – FAKTY – FAKTY:
---------------------------------
- Piąty studyjny album Gilmoura nagrywano ponad 5 miesięcy, głównie w jego prywatnym Medina Studio w Hove oraz u Marka Knopflera w londyńskim British Grove Studios
- Pozostałych nagrań dokonano w Salvation Studios, Angel Studios, Iguana Studios oraz w Astoria Studio (na jachcie Gilmoura)
- Produkcją zajął się Charlie Andrew z pomocą Davida Gilmoura
- Album wydała tradycyjnie wytwórnia Sony Music
- Wersja CD zawiera 2 dodatkowe utwory
- Większość tekstów jest autorstwa żony artysty Polly Samson, powieściopisarki zajmującej się ostatnio tematem starzenia się i śmierci
- W sesji nagraniowej brały udział dzieci artysty: 21-letnia córka Romany oraz 27-letni syn Gabriel
- W nowych utworach słychać na klawiszach oryginalną grę Richarda Wrighta, pochodzącą z sesji z 2007 roku
- Album promowały trzy single ilustrowane wideoclipami
- Jedyną obcą kompozycją albumu jest cover zespołu Montgolfier Brothers „Between Two Points“ (1999)
- Okładkę zaprojektował holenderski fotograf i reżyser filmowy Anton Corbijn znany ze współpracy m.in. z U2 i Depeche Mode
- „Luck and Strange” jest według Gilmoura jego najlepszym albumem od czasów „Ciemnej strony...”
- We wrześniu rusza światowa trasa koncertowa z mocno odmłodzonym zespołem Gilmoura
- Pierwszy nieoficjalny występ odbył się już 9 września w The Neptune Pub w Hove
https://youtube.com/shorts/Jtq2hovCHi8? ... bZYTtTo94V
https://youtube.com/shorts/fFZH5seD2vg? ... IRNnvtpJ_H
Świadectwem wielkiego szacunku do Wrighta jest bonusowe nagranie (w wersji CD) „Luck and Strange (original Barn Jam)”
Piotr Kaczkowski w ostatnim Max 357 zagrał z „Luck and Strange” 8 utworów (2 single prezentował już wcześniej). Został mu więc tylko ten 14-minutowiec, który pewnie zagra w najbliższej audycji.
Utwór za utworem:
--------------------------
- Black Cat – króciutkie instrumentalne intro
- Luck And Strange – bluesowate kołysanie (dalekie echa „Dogs”?), wszystko pasuje – wokal (daje radę), gitarowe wstawki, genialne klawisze Wrighta wyciągniete z archiwum, jest piękna melodia i solówka na zakończenie – w teksie pojawiły się znaczące słowa – „Thes Eyes Stay Dry But My Oh My Guitar” - mój faworyt
- The Piper's Call – pierwszy singiel (jest też wideoclip), David na ukulele, córka na harfie i w chórkach, midtempo i melodia lepiąca się do ucha (może zbyt wiele powtórzeń w zwrotce), szalona gitarowa końcówka – z mojej szuflady
- A Single Spark – coś piosenkowego (dla rozluźnienia?), katedralne chórki, od 3:08 do 5:28 cukierkowe solo Davida ze staroświeckimi smykami w tle – ale spoko, podoba mi się
- Vita Brevis – instrumentalny mini-przerywnik – ojciec i córka – gitara i harfa (jest wideo)
- Between Two Points – drugi singiel – w roli głównej Romany Gilmour (śpiewa i gra na harfie), cover
Montgolfier Brothers, jest trochę inaczej (Vollenweider?), od 3:47 solo taty kończące nagranie – faworyt
- Dark And Velvet Nights – trzeci singiel (poparty wideoclipem), z tekstem zaczerpniętym z wiersza napisanego przez Polly Samson dla upamiętnienia dnia ślubu z Davidem, fajna sekcja rytmiczna (szczególnie bębny), jest przebojowy charakter (stempel Jeffa Lynne’a?), jest zwalniające przejście, są nostalgiczne smyki, brak solówki Davida
- Sings – ballada skomponowana prze Davida jeszcze w 1997 roku (z roboczym tytułem „Sing, Daddy, Sing”, napisanym dla wtedy urodzonego syna Joe), 3:28 – 4:26 wstawka wspomnieniowa z małym Joe, są wszechobecne smyki, kolejny brak sola Davida – mimo to do przodu
- Scattered – kończy analogową wersję albumu, ponad 7 minut wolnego grania, jest tekst 35-letniego syna Davida - Charliego, jest pompatyczny fortepian Roba Gentry , jest też piano Briana Eno, 4:04-5:00 solo na akustyku, 5:01 – 7:33 najlepsze solo Gilmoura na tej płycie (gęsia skóra), no i ta cicha zwrotka na zakończenie – numer jeden
- Yes, I Have Ghosts – bonusowa ballada (z 2021 roku) w stylu Leonarda Cohena, dużo akustyków, chórki, jest folkowo, 2:32 – 3:23 stosowne solo mistrza przechodzące w solo skrzypiec
- Luck and Strange (original Barn Jam) – bonusowy instrumentalny 14-minutowiec – zapis archiwalnego jamu z Rickiem Wrightem z 2007 roku, zaczyna bas, dochodzą klawisze, niesamowita atmosfera, wracają wspomnienia, świetne popisy gitarowe Davida – mistrzowstwo świata
Tracklista:
-------------
01. Black Cat (Instrumental) - 1:16
https://youtu.be/GFa3OUFCB1U?si=caOtfA4QHz5lNbbH
02. Luck and Strange - 6:54
https://youtu.be/igaWEFYCX00?si=bXIaLF8daiVUNp-w
03. The Piper's Call - 5:15
https://youtu.be/Gk4g0OmqxAo?si=ad7RQhCqH8Gs60pT
04. A Single Spark - 6:02
https://youtu.be/YVW_rAwUjIA?si=7ZjKlivcKyuF_Z6x
05. Vita Brevis (Instrumental) - 0:46
https://youtu.be/xSl-KPU-ctc?si=zp_f1QRK2D2hPBgV
06. Between Two Points (Roger Quigley, Mark Tranmer) - 5:46
https://youtu.be/GwKobGvpspg?si=6zANDFAKge4JIvvg
07. Dark and Velvet Nights - 4:41
https://youtu.be/8Ftf1lNpQd4?si=-OP3K-xrxmdKm__E
08. Sings - 5:15
https://youtu.be/8ctxpcgg5sQ?si=t3Ig-LODZakDQ5sb
09. Scattered (D. Gilmour, Charlie Gilmour, Samson) – 7:26
https://youtu.be/7Eh63P4rBa0?si=iU3PNfG4nFC6Gfaz
10. Yes, I Have Ghosts - 3:50
https://youtu.be/vUsMAjBOvPg?si=334RneXqw06RqJhr
11. Luck and Strange (original Barn Jam) – 13:59
https://youtu.be/5e3FQbORWjM?si=7VwjWkfiC8Unsu2C
Skład:
--------
David Gilmour – guitar, piano (1), lead vocals (2–4, 7–9), ukulele (3), Höfner bass (3, 8), Farfisa organ (3), backing vocals (2-4, 6–8), keyboards (6, 9), Hammond organ (7), bass guitar (9), Leslie piano (9)
Richard Wright – electric piano, Hammond organ (2)
Romany Gilmour – lead vocals (6), backing vocals (2–4, 6–8), harp (5-6)
Gabriel Gilmour – backing vocals (3, 4)
Rob Gentry – synthesiser (1–4, 6, 9), keyboards (3, 6, 8-9), piano (4, 6, 8-9), organ (7)
Roger Eno – piano (1, 9)
Guy Pratt – bass guitar (2, 3, 6–9)
Steve Gadd – drums, percussion (3, 6–9)
Adam Betts – percussion (2, 4, 6–9), djembe (3), drums (4)
Steve DiStanislao – drums (2)
Tom Herbert – bass guitar (4)
Edmund Aldhous – organ, director of music (Ely Cathedral)
Ely Cathedral Choir, Angel Studios Choir - vocals
Angel Studios Orchestra
David Gilmour, Charlie Andrew – production, mixing, engineering
Matt Glasbey – mixing, engineering
Dick Beetham – mastering
Damon Iddins – engineering
Andy Jackson – additional production (2, 3, 7)
Luie Stylianou – additional production (8)
Will Gardner – orchestral arrangements (2, 4, 6, 9)
Anton Corbijn - cover & artwork
Single/Wideoclipy:
--------------------------
- The Piper's Call - 25 kwietnia 2024
https://youtu.be/gMr5GpCpKyA?si=LDn1Xj1adXuggg1b
- Between Two Points - 17 czerwca 2024
https://youtu.be/A9qdvkx9E3o?si=zNzRStDNTD4_qxd5
- Dark and Velvet Nights - 9 sierpnia 2024
https://youtu.be/mUHMNgKRHbQ?si=Dfyi1feRS2pXq0Oh
- Luck and Strange Tour Rehearsal (Live) – 6 września 2024
https://www.youtube.com/live/iHLB1YRdmT ... yiPP0pA8n_
- Vita Brevis
https://youtube.com/shorts/MwukSL5JhBw? ... dAGAmRz1D5
- Yes, I Have Ghosts (Von Trapped Series)
https://youtu.be/dGdEe8yp2TI?si=WdTxZqNT31DiQ83H
- Luck and Strange - 12 września 2024
https://youtu.be/It5QFxLjc2k?si=iJtobs2PpiRTuZ4G
Jutro zajrzę na listę Billboardu, a w sobotę podejrzewam, że „Luck and Strang” zajmie pierwsze miejsce na brytyjskiej liście albumów.
Ranking:
------------
Japonia - 23
Pozostało końcowe zdanie:
“Luck And Strange” trafia do mojego Top 10 roku 2024
P.S.
Trzeba pomyśleć o kupnie płyty (niedługo urodziny!), a może o biletach na koncert.
