Płyty roku 2021 - Witajcie w drugim roku zarazy

[esforty]

Shame- Drunk Tank Pink 2021
Postpunkowy Frankenstein ( bo czego tu nie ma?) ożywiony pasją członków zespołu. Zaznaczę, że z Londynu, bo nie wiedzieć czemu, kiedy słuchałem tego pierwszy raz myślałem, iż to amerykański band(?).
Jakby powiedzieć, że całość odmładza (no, tych co im gatunek coś "zrobił" z gustem muzycznym), to ten epitet nie wyczerpuje możliwości odsłuchu.
Wspomnienie o Black Midi, takie nienachalne, też może być uprawnione

[szbe]

Jeszcze nawet nie zdążyłem założyć wirtualnego notesu 2021; ale pierwsze odsłuchy za mną!
Wczoraj nowa płyta Nicka Cave'a i Warrena Ellisa

[I&I]

Dziękuję za cynk - właśnie słucham, wykorzystując czas przed startem Stękałów w Obesrsdorfie.
Na razie jest b. dobrze

[Bart]

Black Country, New Road - For the first time
Skoro Black Midi było wspominiane, to zostajemy blisko w temacie.
Debiut londyńskiego septetu. Jeśli lubicie King Gizz, King Crimson i Major Parkinson, jazz, psychodelic, post-punk, rock eksperymentalny i co tam jeszcze - dużo, dużo więcej, to dla Was. Jak dojrzale te dzieciaki grają! Usłyszałem ich i o nich jakiś czas temu w NPR i od razu wiedziałem, że zostaną ze mną na dłużej. Może i z Wami?

[Duch 1532]

Dziękuję za cynk - właśnie słucham, wykorzystując czas przed startem Stękałów w Obesrsdorfie.
Na razie jest b. dobrze

Też właśnie słucham. Na razie mam wrażenie, że to takie Ghosteen, które wyszło.

[gharvelt]

Azmari - Samā'ī

Debiutancki album belgijskiej formacji. Szóstka muzyków tworzy głównie w stylu ethio-jazz, sięgając też do innych tradycji z różnych części świata (muzyka turecka czy elementy dub) - można by nawet rzec, że mniej jazzu, a więcej Bliskiego Wschodu oraz Południa. Właściwie to nawet dobrze, całość spójna, przyzwoicie zagrana i wg mnie bez kamasizmów

Nienawidzę pracować zdalnie mimo tego, że mam mnóstwo czasu na słuchanie muzyki.
Właściwie jest to jedyny plus, jaki widzę, no może jeszcze, że nie jestem tak chronicznie niedospany.

Uwielbiam pracować zdalnie z wielu powodów, przy czym najbardziej dlatego, że mogę przebywać w izolacji, nie spotykając się z nikim. Ale zdecydowanie więcej czasu na słuchanie muzyki to też niebagatelny atut Chroniczne niedospanie niestety pozostało, bo strefa czasowa wciąż ta sama...

[WOJTEKK]

No a jak ten Cave z Ellisem? Dobre?

[Duch 1532]

Jak Cave w ostatnich latach, nie tak daleko od ostatnich dwu płyt Bad Seeds. Jak pisałem: to trochę jakby Ghosteen się udało. Głos Cave'a w dobrej formie, a nie tak dawno bywało z tym różnie.

[Piotr]

To chyba mały off top się zrobił odnośnie zdalnej pracy, a może nie, bo temat też podwójny .

Ja chyba jednak wolę pracę w biurze, mimo dojazdów komunikacją, a może właśnie dzięki nim. Bo lubię rano wstać, zresztą sam się budzę i nie mam z tym problemów, sprawnie się ogarnąć i przejść po powietrzu. W domu to jednak wszystko rozwleczone no i jeszcze dzieciaki rozpraszają, bo one też na zdalnym. W sumie to też tego czasu na słuchanie nie było więcej, bo człowiek nie mógł się skupić. Ale od pewnego czasu już nie mamy pracy zdalnej, więc i wyboru nie ma.

A odnośnie tegorocznych płyt u mnie na razie na topie:
Steven Wilson - The Future Bites - generalnie zgadzam się z tym co sam autor powiedział, że zmiany są konieczne i lepiej nie tworzyć "rocka progresywnego trzeciej kategorii, niż pierwszorzędnej muzyki innego gatunku". Pewnie nie miałby już nic ciekawego do zaprezentowania w swojej dawnej stylistyce, chociaż z tą "pierwszorzędna muzyką" też bym nie przesadzał. Jest inaczej, chociaż z drugiej strony słychać, że to SW chociaż jakiś odmieniony (czyt. "zakochany", mimo, iż wcześniej tak się wystrzegał)
https://www.terazmuzyka.pl/steven-wilso ... brzmienie/

[WOJTEKK]

Ja niestety muszę kicać do roboty, a ostatnio moja praca przypomina robotę w call center, tylko, ze do mnie dzwonią a nie ja dzwonię... Zresztą nie tylko dzwonią.

[RoryGallagher]

Praca w domu jest super - bo izolacja, brak dojazdów, można się wyspać i słuchać jeszcze więcej muzyki - i zdecydowałem się na nią jeszcze zanim przyszła zaraza. Jednak ten post będzie przede wszystkim o muzyce.

Steven Wilson zamiast trzecioligowych popłuczyn po progu lat 70. gra teraz trzecioligowe popłuczyny po popie następnej dekady. Czego się nie tknie, wychodzą straszne smęty.

Rok rozpoczął się jednak mocarnie. Wspomniany już "For the First Time" Black Country, New Road to mój zdecydowany faworyt. Niby nic odkrywczego, ale takie połączenie młodzieńczej energii i muzycznej dojrzałości nie trafia się często.

Tuż za nim wskazałbym dwa albumy, które w tym wątku - i chyba w ogóle na forum - jeszcze się nie pojawiły:

"Vertigo Days" The Notwist - niby tylko proste piosenki, ale niegłupio zaaranżowane i naprawdę zgrabne.

"Defeat" Fire! - kolejny świetny album szwedzkiego tria, odchodzący od jazz-rocka na rzecz klimatów etno; dużo świetnego fletu.

Poza tym wspominany "L.W." King Gizzard and the Lizard Wizard oraz niewymieniony jeszcze "Arrival of the New Elders" Elephant9 - oba bardzo przyjemne, choć to tylko kolejne płyty w sprawdzonym stylu. Bardzo lubię mikrotonowe płyty KG&LW, ale przychylam się do zdania, że każda kolejna okazuje się słabsza. Przydałoby się jakoś rozwijać tę stylistykę, zamiast powielania tych samych patentów i schematów.

[szbe]

O tak! Fire! bardzo ciekawe. Już w projekcie THE END Mats pojawił się z tym fletem.

[Crazy]

Co tam hula po tym Londynie?
Shame świetny, Black Country, New Road jeszcze lepszy, a oni podobno regularnie z Black Midi występowali, a na taki koncert to ja bym do Londynu od razu poleciał, z kwarantanną!

Może za parę lat do Londynu czasów pandemii będziemy podchodzić jak do Seattle 1991?

najbardziej dlatego, że mogę przebywać w izolacji, nie spotykając się z nikim.

Czy może chciałbyś o tym porozmawiać?

[SafeMan]

Black Country, New Road bardzo fajne, kojarzy mi się z kolorowym King Crimson

[RoryGallagher]

Black Country, New Road świetne - od lat nie było tak dobrego rockowego debiutu. black midi też fajne, ale po nagraniach na żywo (polecam ten występ) studyjny album był dla mnie pewnym rozczarowaniem. Shame w ogóle mnie nie zainteresował. Za to już w maju zadebiutuje płytą długogrającą inny młody brytyjski zespół, poruszający się w podobnych klimatach - Squid. Sądząc po singlach i EPkach - zresztą coraz lepszych - jest na co czekać.