Jazz i okolice

[Bednaar]

Chyba skądś kojarzę tę okładkę, pewnie z googlowania, ale kiedyś to pominąłem bo myślałem, że to po prostu Góry Szaleństwa z okładką okolicznościową (50-tka Zorna). Ale to też jest na Spotify - od niedawna, tzn. od momentu, gdy Zorn udostępnił tam wszystkie wydawnictwa Tzadik.

[Monstrualny Talerz]

Przecież to czarny, przepraszam, różowy koń naszego rocznika 2004 - zupełnie z nicości ekspandował na trzecie miejsce plebiscytu!

[crescent]

Przerabiam aktualnie takie oto wydawnictwo:

Art Ensemble of Chicago - The Sixth Decade (2023)



Nagranie live z 2020 r. Pomieszanie XX wiecznej "klasycznej" awangardy z rytualnym jazzem i pierwiastkiem free. Ciekawy eksperyment. Roscoe Mitchell i Famoudou Don Moye, czyli jedyni żyjący ze starego składu + spora grupa innych muzyków. Płyta "wielowarstwowa", z pewnością na wiele odkrywczych odsłuchów. Bardziej awangarda niż free jazz.

[Bednaar]

Ciekawa sprawa - nie znam. To jest na DVD?

[crescent]

2x CD

[esforty]

W sprawie samego Zorna, to czasem zastanawiam się, kiedy, już tak na dobre, opadnie wrzawa wywoływana Jego nie ortodoksyjnym podejściem do muzyki.

Dziwne pytanie-teza. Wrzawa wokół Zorna miała miejsce w latach circa 1995-2005 i dawno już opadła...

Niby prawda, że to od połowy lat 90-tych zaczął się <cug> na Jego robotę, ale nadal, wydają Mu po kilka tytułów rocznie

Jak "trąciłem, po Bednaarze nazwisko Zorn, to dostaliśmy kilka wpisów w temacie (obecnie, takim zainteresowaniem forumowiczów to, raczej tylko, jeden muzyk(??) francuski, może się poszczycić

Okładka poleconej płyty, przez Bednaara (dwie str. wstecz), wskazywałaby, że Zorn, jest tu liderem, kiedy On, to zaledwie (zaledwie )skomponował. Zabieg wydawcy ( w muzyce jazzowej spotykany rzadziej, myślę) sugeruje, iż to nadal nazwisko wywołujące... bicie serca, żywsze.

"Poczesałem" sieć w sprawie wywiadów i artykułów z 2023, nadal jest co czytać o Muzyku/Twórcy

No to sobie <ubzdurałem>, że to wrzawa , choć zwrotem... kiedy, już tak na dobre, opadnie wrzawa ... dopatrzyłem się tendencji opadającej.


P.S. Za opieszałość w sprawie odp. przepraszam, nawet jeśli to, obowiązki zawodowe, uniemożliwiły szybszy odzew.

[crescent]

Niby prawda, że to od połowy lat 90-tych zaczął się <cug> na Jego robotę, ale nadal, wydają Mu po kilka tytułów rocznie

Raczej sam sobie wydaje. Tzadik to jego label.

Okładka poleconej płyty, przez Bednaara (dwie str. wstecz), wskazywałaby, że Zorn, jest tu liderem, kiedy On, to zaledwie (zaledwie )skomponował.

Albumów, projektów, które "zaledwie" skomponował jest całkiem sporo: Cobra (kilka płyt, wiele koncertów), The Circle Maker, The String Quartets, Duras:Duchamp, Bar Kokhba, Masada Guitars, Voices In The Wilderness, Chimeras, Rituals, Magick, Masada String Trio, Mysterium, Asmodeus (Book Of Angels Volume 7), Rashanim – Masada Rock, The Spike Orchestra – Cerberus (Book Of Angels Volume 26)...

Wymieniłem tylko kilkanaście z tych, które poznałem, a jest ich dużo więcej - czyli skomponował, a nie zagrał ani nutki.

A tak wyglądały koncerty jego konceptu Cobra (na jednym z nich byłem w Kongresowej):
https://www.youtube.com/watch?v=3axwvjwUpNE

Przypuszczam, że większość jego płyt, to te, na których wcale nie zagrał.

[alternativepop]

[..] Relayer[...]
Otóż gdy tak śledząc linię gitary w poszczególnych utworach (może nie tak dokładnie i w skupieniu ale jednak przykuła moją uwagę) pomyślałem, że można bybyło ją zastąpić linią np. saksofonu. Idąc dalej w moim rozumowaniu pomyślałem, że linię głosu i cały ten wyśpiewany tekst przez Andersona można by zamienić na linię np. trąbki. I łącząc te dwie myśli wyszło mi że wyszła by wspaniała płyta jazzowa. I to naprawdę najwyższych lotów. A jakby grali na tych instrumentach naprawdę specjaliści (Cotrane, Davis...albo nie koniecznie ta para...)

Tak sobie pozwolę wyciągnąć tę opinię sprzed lat, bo trochę przeglądam wątek i uznałem, że jest super wartościowa i może komuś przyjdą dzisiaj jakieś równie ciekawe przemyślenia na ten lub podobny temat.

[Bednaar]

Tak sobie pozwolę wyciągnąć tę opinię sprzed lat, bo trochę przeglądam wątek i uznałem, że jest super wartościowa i może komuś przyjdą dzisiaj jakieś równie ciekawe przemyślenia na ten lub podobny temat.

Mimo, że wzmianka o Yes znalazła się w wątku jazzowym (sic!), to jednak - z całym szacunkiem - nie będę sprawdzać obecności pierwiastka dżezowego w albumie Reyaler.

[Hajduk]

Bednarze, zdziwiłbyś się jak w takim "Soundchaser" zbliżyli się do jazz rocka spod znaku ówczesnego Return To Forever.

[Bednaar]

Nie dam rady, mam alergię na Yes nie ta estetyka po prostu

[Hajduk]

Ja wręcz odwrotnie. Aczkolwiek po "Going Fo The One" raczej mnie nie interesują (z małymi wyjatkami). A w kwestii jazzowej, to zasmuciła mnie wiadomość o śmierci Oxleya. Wielki, powszechnie mało znany muzyk.

[Bednaar]

Tony Oxley powinien być kojarzony w Polsce przede wszystkim z płyt Tomasza Stańki, przede wszystkim Matka Joanna oraz Leosia. Ponadto albumy autorskie oraz wszelkiego rodzaju współpraca np. z Cecilem Taylorem czy Anthony Braxtonem.

[Leptir]

Dodałbym do tego przepiękną "Bosonossę and Other Ballads" z 1993 r. To jedna z moich ulubionych płyt Stańki w ogóle. I jeszcze mała ciekawostka - Oxley zagrał także na półoficjalnej płycie Vangelisa "Hypothesis" oraz na całkiem oficjalnym debiucie Johna McLaughlina "Extrapolation".

[esforty]

[..] Relayer[...]
Otóż gdy tak śledząc linię gitary w poszczególnych utworach (może nie tak dokładnie i w skupieniu ale jednak przykuła moją uwagę) pomyślałem, że można bybyło ją zastąpić linią np. saksofonu. Idąc dalej w moim rozumowaniu pomyślałem, że linię głosu i cały ten wyśpiewany tekst przez Andersona można by zamienić na linię np. trąbki. I łącząc te dwie myśli wyszło mi że wyszła by wspaniała płyta jazzowa. I to naprawdę najwyższych lotów. A jakby grali na tych instrumentach naprawdę specjaliści (Cotrane, Davis...albo nie koniecznie ta para...)

Tak sobie pozwolę wyciągnąć tę opinię sprzed lat, bo trochę przeglądam wątek i uznałem, że jest super wartościowa i może komuś przyjdą dzisiaj jakieś równie ciekawe przemyślenia na ten lub podobny temat.

...

Bednarze, zdziwiłbyś się jak w takim "Soundchaser" zbliżyli się do jazz rocka spod znaku ówczesnego Return To Forever.

A może, jest odwrotnie? Może to muzycy jazzowi słuchali rockowców i podebrali im pomysły...
A my ową zależność odbieramy, na zasadzie pospolitego, podkreślam to <pospolitego> waloryzowania gatunków, w sensie kto od kogo mógł czerpać...
... i potem snujemy rozważania: ile w tym Sound Chaser, pierwiastka jazzowego

Nawet jeśli, przestałem się lubić z zespołem Yes, to pamiętam, iż niektórzy ze składu, to muzycy większego formatu, w tym wypadku Steve Howe, ma potencjał, żeby mu <patrzeć na ręce>, bo warto.