Wlasnie odebralem na poczcie nowy,pierwszy egzemplarz LIZARDa.
Piekny papier , i duzo proga.
Bonus dostalem-nowy Peter Gabriel-wielkie dzieki.Wiem ze jest nudny jak flaki z olejem ale to Peter .
W notatce o wystepie ELP mozna bylo dodac ze wyszedl 2Cd z wystepem z festiwalu besposrednio z konsolety.
Taki naprawde LIVE. Dzieki za zastrzyk energii.
Od 2 tygodni przeglądam w wolnych chwilach ostatniego Lizarda. Znakomity jest tekst Okechukwu o siedmiu samurajach japońskiego rocka - b. lubię, kiedy meritum przyodziewa wyszukana forma. Polecam
Inne artykuły jeszcze czekają na przeczytanie - a ciekawego jest wiele.
Fajna jest też dołączona płyta - sporo psychodelizującego folku. Ze zdziwieniem stwierdziłem, że inspiracje The Strawbs są dość powszechne, przynajmniej w tej konkretnej wytwórni
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism. Na Discogsach
Prenumeruję, nie mam tylko 1. numeru. Również chyba tak zostanie, nie widzę przeciwwskazań. Co prawda ostatnia płyta - bonus za prenumeratę mi nie podpasiła, ale zawsze się można wymienić.
Moje pierwsze spotkanie z tym kwartalnikiem to numer 16.
Świetny bonus w postaci pełnoprawnego albumu na cd! Jeśli będzie się to powtarzało, to wyjdzie to na wielki +.
Pismo bardzo estetyczne, czytelnie poskładane, w bardzo przyjemnych barwach. Sam papier, jego jakość sprawiają że aż chce się je trzymać w dłoniach. Jednocześnie pismo jest dość sporego formatu - dla mnie raczej do czytania w domu. Dobrze że są wywiady - dużo wywiadów. Niestety tylko wywiad ze Steve Hillagem był dla mnie bardzo wciągający i interesujący, reszta była wg. mnie bardziej oklepana. Co do innych tekstów - ciekawe podejście jak choćby do psychodelicznego okresu twórczości Beatlesów, jednak sam tekst dla mnie nie do końca zjadliwy Momentami chaotyczny. No i mamy jeszcze świetny dział recenzje! w którym to oddzielnie omawiane są nowości, a oddzielnie wznowienia. Notki bardzo krótkie, przybliżające bardziej styl i gatunek grania aniżeli próbujące w jakiś sposób opisać samą muzykę. Dodatkowo przedstawiane tam albumy są, przynajmniej dla mnie, często nieznanymi wcześniej tworami, przez co z wielką chęcią po nie sięgam (choć występuje problem z dostępnością niektórych dzieł do sprawdzenia, zwłaszcza tymi polskimi, jednak większość WIMP posiada w swojej bazie).
Największym mankamentem wydają mi się częste błędy w druku czy składzie - niewydrukowana część zdania (biała kreska idą wzdłuż liter), liczne powtórzenia czy też okładka albumu Budki Suflera z przypisem "Clearlight" w wywiadzie ze Steve Hillagem.
Co do poziomu artystycznego to zgadzam się z kolegą powyżej, ale jeśli chodzi już o subiektywne podejście to zdecydowanie bardziej podoba mi się twórczość solowa Hacketta.
Algernon pisze:ukłuło mnie określenie solowej kariery Petera Gabriela jako mniej artystyczna od choćby solowej kariery Hacketta
Nie czytałem, ale faktycznie to jest "kłujące" określenie.
A czy Redakcja - bądź Autor artykułu - odnieśli się do "artystyczności" solowej kariery Phila Collinsa?
Wlasnie odebralem na poczcie nowy,pierwszy egzemplarz LIZARDa. 
