Muzyczne Dinozaury

[greg66]

[Andy]

Szczesliwie dotarlismy do finalu. Głosowało tylko 5 osób, co akurat nie dziwi, bo zwyciesca zostal wyloniony juz wczoraj. Po ponad miesiacu zmagan przewazajaca iloscia glosow wygrywa plyta:

Everybody Knows This Is Nowhere 0



Na drugim stopniu podium uplasowala sie plyta:

Rust Never Sleeps (1979) -15.25




Dziekuje wszystkim za uwage i uczestnictwo.
_________________
Never Turn Your Back On A Friend

[Andy]

I jeszcze podsumowanie:

1. Everybody Knows This Is Nowhere
2. Rust Never Sleeps
3. Zuma

4. After the Gold Rush
5. Tonight's the Night
6. Psychedelic Pill
7. Sleeps with Angels
8. Harvest
9. Freedom
10. On the Beach
11. Chrome Dreams II
13. Ragged Glory
14. Are You Passionate?
15. Neil Young
16. Prairie Wind
17. Greendale
18. Harvest Moon
19. Broken Arrow
20. Comes a Time
21. Living with War
22. Silver & Gold
23. Time Fades Away
24. Fork in the Road
25. Le Noise
26. American Stars 'n Bars
27. Mirror Ball
28. A Letter Home
29. Americana
30. This Note's for You
31. Re-ac-tor
32. Old Ways
33. Hawks & Doves
34. Everybody's Rockin'
35. Trans
36. Landing on Water
_________________
Never Turn Your Back On A Friend

[Maciek]

Andy - ogromne dzięki Za wytrwałość, cierpliwość i perfekcyjne prowadzenie. Udział w tej zabawie był dla mnie prawdziwą przyjemnością. Czuję się bogatszy duchowo i rozwinięty muzycznie Poznałem dzięki Wam (czyli wszystkim biorącym aktywny udział w niniejszym temacie) sporo świetnej muzyki. Ponad połowy płyt wcześniej nie znałem, ale warto było nadrabiać te braki.

Cieszy wysokie miejsce Psychedelic Pill, choć gdyby zamykało pierwszą dziesiątkę, a przed nią znalazły się ze 2-3 klasyczne płyty, to chyba wszyscy byliby zadowoleni. Debiut zdecydowanie za nisko (mógłby wejść chociaż do pierwszej dziesiątki), Are You Passionate? jednak o kilka dobrych miejsc za wysoko - ale to właśnie urok systemu NNM. Płyta, która już na początku zabawy zaczęła minusować, została wybroniona i nagle na kilka(naście) rund stała się bezpieczna, bo trzeba było bronić innych tytułów.
Najwięcej pozytywnych emocji odczuwałem podczas odsłuchiwania (kolejność przypadkowa): debiutu, Chrome Dreams II (chociaż to ciut nierówna płyta i ciągnie ją bardzo mocno wiadomy utwór), Freedom, Comes a Time i ...This Note's for You - bardzo mi spasował ten wesoły Young z dęciakami Dodam, że nie są to płyty, które uważam za najlepsze, ale po prostu najmilej mi się ich słuchało.
Za kilka lat pewnie mi się moja prywatna klasyfikacja trochę poprzewraca, ale najważniejsze jest to, że w pierwszej trzydziestce nadal nie będzie słabej płyty
Jeszcze raz - dzięki wszystkim!
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Freefall]

Głębokie ukłony dla Andy'ego za poprowadzenie zabawy. Świetna robota!

A wyniki nie są chyba jakimś wielkim zaskoczeniem. Stare płyty rządzą, tym bardziej cieszy, że wysoko znalazło się Psychedelic Pill. Słuchanie tych wszystkich płyt dostarczyło mi wiele przyjemności. Ogólnie była to fajna i pouczająca (!) zabawa.

[gharvelt]

Również dołączam do podziękowań dla gospodarza, ponad miesiąc prowadzenia to nie byle co. Wprawdzie nie mieliśmy imponującej frekwencji czy licznych emocjonujących batalii, ale i tak wyniki czołówki okazały się dość zaskakujące, a przede wszystkim, jak pisali już poprzednicy, to była doskonała okazja do poznania/ponownego przesłuchania wielu płyt.

[esforty]

Do podziękowań dołączam i ja, szczególnie, że mogłem brać udział w głosowaniu niejako zaocznie, dzięki Tobie Andy.

Dalszej części wypowiedzi, proszę nie traktować śmiertelnie poważnie!

Mam nadzieję, iż sam NY nie dotrze do wyników głosowania, mógłby bowiem, patrząc na nie powziąć decyzję by reszta jego dorobku, jaki jeszcze przed nim, nie różniła się zasadniczo od tego co nagrywał w latach 70-tych. To, tak jak żona usłyszawszy od męża pochwałę, o dobrze ugotowanej zupie szczawiowej postanowiła tę, gotować mu do końca, ich wspólnych dni... A pójdziesz ty!!!
Czy <La noise> to płyta nudna? To kwestia sporna, zapewne nie powstała z myślą o amerykańskich redneckach, ale żeby odrywać ją od korzeni?!
O rozpiętości jakościowej tego co nagrywał Young świadczy najdobitniej pierwsze i ostatnie miejsce tego zestawienia. Różnorodność stylistyczna już tak nie imponuje, aczkolwiek, znalazło się miejsce dla tej wyżej wymienionej, ale i tej z dęciakami <This note's for you>(którą też cenię także za odmienność). Odejściem od głównego szlaku jest też <Everybody's rockin'> przyjęte przez wielbicieli ze zdumieniem i niechęcią a przecież w kategoriach warsztatowych to rzecz bez zarzutu.
Tak, żałuję że <Sleeps with angels> nie znalazła się na podium, myślę o niej jako tej najbardziej psychodelicznej płycie Younga i fuzzowane gitary jakkolwiek są obecne to przecież nie determinują całości.
Szkoda mi relatywnie niskiej pozycji <Ragged glory>, cieszy za to, jak większość tu, wysoka lokata <Psychodelic pill>.
Tym się różnimy, za to niemal zgodni jesteśmy w ocenie <Tonight's...> i <Evrybody knows...> i to jest ta trzecia wartość, chyba najcenniejsza.
Kończąc tę wypowiedź, przyznam się, iż Neil Young to nie była miłość od pierwszego wejrzenia, trzeba było czasu, trzeba było poznać kilkaset innych płyt zanim ,,Cowgirl in the sand" poruszyło duszę.
Jeszcze raz dzięki Andy i wszystkim biorącym udział za ujawnienie swoich sympatii. Ukłony, esforty.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[Andy]

Z Neilem jest ten problem, ze nagral kupe dobrych i bardzo dobrych plyt a ani jednej wybitnej. Wlasciwie kazda z plyt z pierwszej dziesiatki lub nawet pietnastki moglaby znalezc sie na pierwszym miejscu i nikt by za bardzo nie narzekal. Rozumiem rozczarowanie kilku osob faktem, ze Tonight's the Night nie zalapala sie na podium. To jedna z najlepszych klasycznych plyt Younga ale jak zaznaczylem wyzej kandydatow do podium bylo co najmniej dziesiec, a miejsc tylko trzy. Sam do tej plyty nie moglem sie nigdy przekonac i ode mnie niestety dostala kilka minusow . Moi faworyci to oprocz podium: Harvest, After the Gold Rush, Psychedelic Pill, Sleeps with Angels i Chrome Dreams II
_________________
Never Turn Your Back On A Friend

[Koniu]

Hm... skończył się serial z Youngiem w roli głównej. Muszę przyznać, że jego muzyka mnie nie porwała. Tak jak napisał Andy: wiele dobrych płyt, ale na wybitną jeszcze nie trafiłem. Piszę "jeszcze", ponieważ miałem prawie dwutygodniową przerwę w kontaktach z Forum i zostało mi do przesłuchania dziesięć najlepszych Waszym zdaniem krążków. Kilka z tych tytułów nie jest mi całkiem obcych, więc chętnie sobie przypomnę. A cała zabawa przebiegła bez większych (tak to wyglądało "z zewnątrz") emocji, więc lekko wiało nudą.
Pozdrawiam, Krzysiek.

[Maciek]

No tak, to zasługa w miarę równej dyskografii. Dużo większe emocje z pewnością byłyby, gdyby Young grał (jeszcze) bardziej różnorodną muzykę, albo nagrał kilka podobnych eksperymentów co Le Noise. Wtedy byłoby się o co spierać
Tym razem chyba cenniejszy niż emocje był zdobyty bagaż doświadczeń. przynajmniej tak to wygląda u mnie, bo domyślam się (i rozumiem taką postawę), że Young może u kogoś zupełnie nie zaskoczyć lub też nie wywołać szczególnej ekstazy (chociażby i nerwowej).
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.