Muzyczne Dinozaury

[Cure]

Dziś pierwszy raz zapoznałem się z EPką - No Plan.
Może się to wydawać dziwne, albowiem Bowiego bardzo lubię, a Blackstar wręcz kocham. Z No Plan jednak zwlekałem. Nie chciałem słuchać z plików, czy z tuby, moje jestestwo nie pozwalało mi na to (podskórnie czułem, że po prostu było by to dopuszczenie się swego rodzaju świętokradztwa).

Dziś winyl, który sam w sobie, jako fizyczny twór, zahacza o dzieło sztuki (intrygujące logo Bowie na niezapisanej stronie), wypełnił moją przestrzeń mieszkalną na kilka dobrych kwadransów.

Cóż mogę napisać. Tylko i aż - piękno.
Zaledwie 4 utwory, z czego Lazarus już dobrze znany.
Nie wiem czy to przez najzwyklejszy przypadek, czy przez iskrę bożą, ale niezaprzeczalnie Bowie proces umierania przekuł na sztukę najwyższych lotów.

Jest tu rozżalenie i rezygnacja (No Plan), jest wkurwienie i werwa (Killing a Little Time), oraz szczypta normalności - czymkolwiek ona jest (When I Met You).
Niby każdy doświadcza tych emocji, czy też stanów, ale w obliczu rychłej śmierci zostały one uwypuklone i ukazane jak przez szkło powiększające, kopiąc słuchacza po zmysłach i emocjach z niewyobrażalną siłą.

[kłapouch]

O tym dziś się mówi, więc pewnie większość z Was już zna ten fakt. Ale odnotujmy. Wyniesiony pieniędzmi i wizjami Elona Muska (a fizycznie przez rakietę Falcon Heavy) czerwony samochód Tesla Roadster ma zamontowane radyjko z którego pobrzmiewa "Space Oddity" Davida. Sympatyczne

[Deformator]

Chwilę po wyniesieniu na orbitę leciał sobie także "Life on Mars?"
Bardzo sympatycznie
_________________
Denon PMA-520AE + Denon DCD-720AE + Rega Planar 2 + Koda AV-707

https://www.discogs.com/user/mk.karolak/collection?page=1&limit=250&header=1

[Tarkus]

Swoją drogą jakie to fajne: Bowie swego czasu grał Teslę. Dziś Tesla gra Bowiego
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
Na Discogsach

[Monstrualny Talerz]

Od kilku miesięcy (na serio: kilku) mam taki rytuał, że przed zaśnięciem włączam sobie Blackstar, często nie cały, ale po jednym, dwa kawałki i sobie tak słucham na granicy snu i jawy i powoli dociera do mnie jak absolutnie genialna jest to płyta. Ile tam pod spodem jest nieprawdopodobnych smaczków, delikatnych zmian rytmów, tam "pod spodem" jest kilka warstw, jakieś bardzo ukryte ambienty, dęciaki, gitary ledwo zaznaczone, ale istotne, perkusja, która zmienia się z "prawdziwej" na elektroniczną właściwie niezauważalnie. Właściwie za każdym przesłuchem odkrywam coś nowego. Mam wrażenie, że są tam momenty gdzie rytm nie jest jednostajny, ale następują jego delikatne wahania, jakby Bowie wskazywał na to, że czas nie jest jednostajny (no dobra to jakiś mój daleko idący domysł).
Nie mniej chodzi mi o to w powyższym przekazie, że niedaleko jestem od tego by Blackstar stawiać bardzo wysoko, w panteonie najwybitniejszych dzieł rocka progresywnego ever.

[Leptir]

A ja z kolei mam jakąś irracjonalną obawę przed włączaniem "Blackstar". Przesłuchałem ją kilka razy i leży na półce, parę razy zbierałem się do ponownego przesłuchania, ale nie mogę się przemóc. Płyta to znakomita, ale wieje od niej jakąś straszną pustką i smutkiem, nie czuję się po niej dobrze.
_________________
„You can be in paradise only when you do not know what it is like to be in paradise. As soon as you know, paradise is gone.” (John Gray)

[Bednaar]

Może przeczucie bliskiego końca?
Ja przesłuchałem Blackstar kilka razy niedługo po jej ukazaniu się i od tego czasu już do niej nie wracam - jakoś nie mam ochoty, na razie.
_________________
Jazz washes away the dust of every day life. Art Blakey

[Leptir]

Tak, niewątpliwie ten wyścig z czasem na niej słychać, w każdym razie - nie wiem, może się po prostu zasugerowałem, może gdybym nie znał okoliczności jej wydania, to traktowałbym ją inaczej? - tak czy owak ciężkie to dla mnie doświadczenie.
_________________
„You can be in paradise only when you do not know what it is like to be in paradise. As soon as you know, paradise is gone.” (John Gray)

[B.J.]

Dla Bowiego to był koniec wszystkiego. Co czuje człowiek, który przestaje istnieć?
Przy artyście tej rangi, dzieło oddaje emocje z wielką mocą.
_________________
In pfecutione. extrema S.R.E. fedebit.

[Heartbreaker]

Szczęśliwie, podczas słuchania Blackstar, nie mam gdzieś z tyłu głowy całej tej otoczki związanej ze śmiercią Bowiego. No, może jakiś krótki czas pojawiało się coś takiego. Ale trudno było nie mieć skoro prawie trafił w dzień premiery i tyle wałkowano temat wszędzie.
Po prostu ostatnia i do tego świetna płyta Bowiego.
Inaczej byłaby tylko ostatnią.
Oczywiście doskonale wiem, o czym mówicie. Mimo, że upłynęło już naprawdę sporo lat, mam tak z Innuendo.

[Inkwizytor]

https://www.youtube.com/watch?v=9Gy94N_mcWs

Od lat mnie i moim bliskich towarzyszy ten utwór - może obok Anekdoten Moons of Mars żaden inny nie oddaje atmosfery Wszystkich Świętych w Polsce.
Gdyby zmienić nazwę na "Bytom" - też by pasowało, może nawet bardziej.
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !