Muzyczne Dinozaury

[esforty]

Sonny Rollins - "+4" 1956


Nie ma jej na liście.
Zdaje się, że legendarny "Saxophone Colossus" wyprzedza tu rekomendowaną, jeżeli idzie o zawartość muzyczną, ale...
w 2002 szacowna Mobile Fidelity Sound Lab w serii Original Master Recording dokonała reedycji albumu w formacie SACD i efekt był nadzwyczaj dobry, szczególnie w zakresie instrumentów perkusyjnych (talerze jak żywe). Poskąpiłem wówczas 170PLN i nie nabyłem jej. Kilka miesięcy później stałem się posiadaczem edycji Prestige Records z 1991, dźwiękowo znacząco ustępującej wersji SACD, a za to sporo tańszej.
Być może (pewniejsze), iż Prestige troszczy się o prawa autorskie do "Colossusa" bardziej niż "+4", jednakże istnieje też opcja(mniej prawdopodobna), iż realizacja tej drugiej dawała Mobile Fidelity... większą szansę na szlachetny mastering?
Warto wspomnieć także, iż dla dwóch muzyków (Clifford Brown i Richie Powell) była to, bodaj, jedna z ostatnich sesji fonograficznych. Wkrótce obaj zginęli w kraksie samochodowej.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[B.J.]

O, dzięki za powód do poznania kolejnej płyty Rollinsa. Już na liście.
_________________
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

[B.J.]

[K o n i u]

Serfując po YT natrafiłem na ciekawą płytę Milta Jacksona. Sprawdziłem pobieżnie: są to zapisy występów z 1949 i 1956 roku wydane właśnie w 1956. Fajnie się tego słucha, więc może ktoś będzie chciał umieścić na swojej liście?

Jackson, Milt - Roll 'Em Bags
_________________
na FD od 23 września 2013

[B.J.]

Zweryfikowany pozytywnie = dopisany.
Właśnie słucham. Przyjemny swing drużynowy z dzwonkami rzucanymi garściami przez Milta. Główny nurt.

Jeśli o finał idzie, to kiedyś będzie. Na pewno uprzedzę z wyprzedzeniem adekwatnym.
_________________
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

[Maciek]

W pokoju "1971" tyle narzekania, że aż człowiek ma ochotę wyjść na spacer do lasu. Na przykład kubańskiego. Tam może i nie przepadają za Stanami, ale na pewno po drodze im ze Stanem. Kentonem.

Kenton, Stan ‎– Cuban Fire!


Pomysł Kentona z podpaleniem muzykom swojej orkiestry ich siedzisk, odzień, a nawet niektórych instrumentów (wiadomo, że dęte drewniane palą się nieco łatwiej od dętych blaszanych) chyba wypalił (sic!). Muzycy uwijają się jak muchy w ukropie i miast wylewać swoje żale, sypią żarem, aż para bucha. Szef tego płomiennego ansamblu wykazuje się nie lada sprytem i budzi niemały zapał również u słuchacza, który zahipnotyzowany tą gorącą muzyką odnosi wrażenie, że pali mu się pod nogami, co z kolei wywołuje u niego (czyli u słuchacza) potrzebę ugaszenia pożaru przy pomocy zdecydowanych i mocno rozentuzjazmowanych ruchów kończyn dolnych, które mogą przypominać nieśmiałego twista. Jest to o tyle interesujące, że twist w historii tańca dopiero miał się wydarzyć - wraz z nadejściem twista właśnie. Ale o tym dopiero za kilka lat. Żeby jednak nie siedzieć w tym czasie bezczynnie, zaproście do swoich domowych ognisk orkiestrę Stana, a gwarantuję, że w waszych odtwarzaczach nie będzie żadnego lania wody.

Uwaga - regulaminowo słuchamy tylko przez 30 minut, bo w takim czasie zawiera się oryginalny materiał wydany w 1956 roku. Ale jeśli ci ambitniejsi pociągną temat dalej, to w nagrodę nie muszą przynosić na poniedziałkowe zajęcia karbowanej bibuły i kasztanów.
https://www.youtube.com/watch?v=YefLht-j7-c
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[B.J.]

Dziękuję z całego serca. To najlepsza recenzja tej płyty, z jaką kiedykolwiek się spotkałem. Prawdopodobnie najlepsza, jaką kiedykolwiek napisano
_________________
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

[Maciek]

Dziękuję za miłe słowa, aczkolwiek podejrzenia panów są całkowicie bezpodstawne. Ta pani przyszła do mnie w tym kożuchu i w nim wychodzi.

Pociągnę temat, bo mam akurat chwilę.

Harris, Bill ‎– Bill Harris


Choć dla Harrisa był to dopiero początek kariery, w alternatywnej rzeczywistości Forum Dinozaurów rok 1956 był dla niego ostatnim momentem, w którym mógł zaistnieć w tym miejscu, bowiem to właśnie wtedy ukazała się jego debiutancka płyta. Ale nie uprzedzajmy faktów.
Nylon - bo to on jest tu cichym bohaterem, by nie napisać kołem zamachowym całej historii - nazywany grafenem przeszłości czy polskim jedwabiem, dla niektórych okazał się poliamidową żyłką złotka, innym posłużył jako trampolina do sławy. Gdzieś pomiędzy tymi dwoma obozami żył Bill Harris, którego życiowy wybór padł nie na eleganckie rajstopy, efektowną piłkę koszykową czy przynoszący splendor nie tylko na ziemiach śląskich nylonbojtel, a na wydawałoby się proste i zwyczajne nylonowe struny do gitary. W 1956 roku wiele rzeczy nie było łatwych, a już na pewno łatwe nie było granie jazzu na takich strunach. Mało się o tym mówi, a młodzież nie garnie się do poznania prawdy. No bo jak inaczej nazwać poniższe fakty?

Possessed: https://www.youtube.com/watch?v=L-dbjxluzD8 (w ciągu niecałych 6 lat zaledwie 289 wyświetleń!)
Perdido: https://www.youtube.com/watch?v=VOJdOpBsxXo (w ciągu niecałych 6 lat zaledwie 945 wyświetleń!)

Całość na Spotify.
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Maciek]

Znienacka pojawił się bardzo mocny kandydat do czołowego miejsca na mojej liście

Pete Rugolo Orchestra - Music For Hi-Fi Bugs


Aż dziw bierze, że o szalonym Rugolo i jego orkiestrze nie było do tej pory na FD żadnej wzmianki (ewentualnie źle szukałem). Bardzo nowoczesne granie, świetne brzmienie i na pewno mocno wyprzedzające swój czas pomysły. Brzmienie dęciaków wyrywa z butów, a gdyby to puścić w Puszczy Białowieskiej, to kornik sam by się wyniósł i dołączył do zespołu widocznego na świetnej okładce.
Kolejny przykład dziejowej niesprawiedliwości. Ponad 3 lata na tubie i średnia wyświetleń kilkadziesiąt (!) na utwór. Macie szansę to zmienić na lepsze.

https://www.youtube.com/watch?v=NBvMMemuS4I&list=OLAK5uy_mDJQhGWYVfFIA8yjeWEwXTsOLIp34bxZY
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[B.J.]

Mal Waldron - Mal 1
Awangarda bopu, niebanalne aranże, znakomite wykonawstwo. Debiut Waldrona (w kwintecie) to świetna płyta. Abecadło rocznika. Gorąco polecam

_________________
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

[B.J.]

Sid Bass - From Another World
Big band jazzujący popularnie, ale i spejsowo z dużą dawką dziwnych dźwięków (teremin?). Bardzo fajna wersja How High the Moon oraz mocna końcówka.


_________________
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

[B.J.]

Arthur Ferrante i Louis Teicher nagrali w duecie mnóstwo płyt, które świetnie zniosły próbę czasu, głównie dzięki instrumentalnej biegłości obu pianistów, niebanalnym aranżacjom z użyciem elektronicznej bądź analogowej preparacji dźwięku, tudzież dzięki atrakcyjnemu space age popowemu opakowaniu. Powyższa charakterystyka dotyczy wszystkich poniższych tytułów, za wyjątkiem Paryskich pocztówek, gdzie mamy do czynienia z bardziej klasycznym fortepianowym brzmieniem. Zapewniam, że każdy z tych albumów przynosi wiele radości. Wszystkie są dostępne na YT lub discogs.

Ferrante & Teicher - Soundblast
Ferrante & Teicher - Soundproof
Ferrante & Teicher - Postcards From Paris
Ferrante & Teicher - Adventure In Carols

Ta ostatnia pozycja jest świąteczno-mikołajowa. Z reguły do mnie takie nie trafiają, ale Mikołaje latające rakietami są przekonujący.
_________________
Teraz poznaję po części,
wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany.

[Maciek]

Dobrze, że finał za 10 lat, bo nie wiem kiedy zdążę tego posłuchać. Ale za rekomendacje pięknie dziękuję i daję słowo, że się nie zmarnują.
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Białystok]

[Maciek]