Muzyczne Dinozaury

[MirekK]

[Crazy]

Maciej Geming, autor bardzo ciekawej książki O muzyce się nie gada, uruchomił się znowu pisarsko i na nowym portalu pod nazwą "Ze słuchu" machnął bardzo fajną recenzję Jethro z Live at the Isle of Wight 1970.

Pisze tam m.in.:

[Inkwizytor]

Przyznam, że przeczytałem recenzję .... i trudno oprzeć wrażeniu, że to taka "sztuka dla sztuki" , zachwyt nad samym sobą, prowadzenie jakiejś intelektualnej rozrywki dla zabicia czasu, gra z samym sobą - może rozliczanie demonów przeszłości czy egzorcyzmów błędów i wypaczeń młodzieńczych fascynacji. Każdy ma prawo pewne artystyczne sprawy odbierać tak jak uważa i niekiedy dokonywać poważnych przewartościowań, kpić z własnych szczenięcych zachwytów i kolejnych etapów muzycznej inicjacji .... Jak wielu z nas chciałoby wskoczyć w wehikuł czasu i zbesztać tego samego siebie sprzed ok 20 / 30 lat i go odpowiednio ustawić by się niepotrzebnie "nie nakręcał" i by "popuścił lejce.....prrr.....". Błyskotliwy styl ... ale sam z bagażem swoich lat uważam dzielenie włosa na czworo za męczące i sto razy wolę przeczytać wyświechtane frazesy, oklepane słowne frazy , oczywiste oczywistości niż odkrywców którzy chcą za wszelką cenę być "oryginalni" - że przed nimi nikt na pewne skojarzenia i konstatacje nie wpadł - a tu niestety mamy z tym do czynienia. Sporo wątpliwych porównań - wczesne Jethro jako paralela dla relacji i napięć na linii Niemen i SBB - które to ostatnie wskoczyło w "europejski" projekt jako już prawie prawie gotowy zespół ze swoim niekwestionowanym liderem, może niekiedy jeszcze potrzebujące wyszlifowania kantów ale gotowe by żyć własnym życiem i podążać własną ścieżką - marszować do rytmu własnego dobosza - w tym przypadku Piotrowskiego.....a gdzie w przypadku Tull - przytulenie zespołu akompaniującego przez poszukującego i nieco w swych koncepcjach enigmatycznego i apodyktycznego lidera ?..... Tu nie było sytuacji jak w Sensational Alex Harvey Band - gdy lider "przygarnął" młodziaków z Tear Gas..... Nie ukrywam, że obok okresu "włóczęgostwa po teatralnej puszczy bandy minstrelów" to wczesny Jethro też należy do mojego ulubionego okresu - np gdy dzięki koncertowemu archiwum mistrza Kosińskiego zgrałem z audycji radiowej genialny dodany do Boxu 25th Anniversary - show z Carnegie Hall 70. Z tej przyczyny pojadę - oklepanymi frazesami - że ten skład to był czad, wyrosły z bluesowych korzeni, z jazzowymi inklinacjami, z dołączoną na świeżo "muzyczną dziewicą" Johnem Evansem na hammondzie. To do dziś robi wrażenie. Koncert z Isle to na dobrą sprawę nadal poruszanie się po tej wczesnej formule. Znów wątpliwa i trudna do udowodnienia teza - że po odejściu sekcji Bunker / Cormick - nie było już Jethro Tull tylko Anderson Band - mnóstwo niestety uproszczeń. A czy w/w biedni panowie byli tylko wtłoczeni w sztywną formułę akompaniatorami, których wprost roznosiła inwencja ?.....a następcy tylko "podgrywali" ?. Sam Ian powiadał - że np Martin zwykł napisać coś raz na kilka lat - a Barre - że jeśli masz coś do powiedzenia - do Ian naprawdę cię słucha. Czy muzyka na Brick to Ian Anderson Band ?. Podobnie czy nie słychać kolektywnego wysiłku na kultowych wśród fanów Cheateau D`isaster Tapes ?. Czy lider tylko szukał karnych żołnierzy i "muzycznych urzędasów" ?. Lata 80 pokazały że Ian plus różni dochodzący to nie zawsze równa się Jethro Tull i fani nie wychwycą różnicy - liczył się duch i osobowość - z tej przyczyny w bandzie nie utrzymali się wirtuozi, wymiatacze i technicy pokroju Jobsona, Craneya, Vetesse czy Aireya - tego ostatniego wolał szybko wymienić na gościa który nota bene nigdy wczesniej nie miał nic do czynienia z klawiszami - basistę i gitarzystę Martina Alcocka. A wracając do składu z Isle - tak się wtedy grało - heavy, jamowało, z bluesowym zacięciem, miał być czad, rock, heavy i z zębem. Grało się gęsto - a publisia szalała. Czy dochodziło do wymiany ciosów i konfrontacji w Jethro anno domini 1970 ?..... jakiegoś klinczu ?.... każdy chciał zabić pozostałych czy zdominować ?....a lider z trudem to znosił ?.... bzdury kochasie.
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !

[Crazy]

[Inkwizytor]

Ja raczej zawsze słyszałem w Jethro - czyste działanie zespołowe i kolektywne a nie ścieranie się silnych, przeciwstawnych muzycznych osobowości - niekiedy wyrosłych z odmiennych tradycji - kontrasty , które można było swobodnie wychwycić w zespołach Zappy, Crimson czy u Davisa. Nikt mi na siłę nie wmówi, że w Tull zamysł był ten sam - że ciekawe, nieszablonowe, intrygujące zestawienie instrumentalistów zaowocuje mimo spięć i konfliktów wartościową działalnością. Proszę posłuchać wspomnianego przeze mnie show z Carnegie 70, Thick, Cheateau, Songs, Horses - lub genialnego Beltane - tu mamy jeden organizm i każdemu przyświeca jeden cel - to słychać - że poszczególne osobowości, instrumenty rozpuszczają w jednym kociołku, substancji , by stworzyć esencję Tull - nawet Ian tu szczególnie nie dominuje i też staje "zwykłym członkiem bandu" - gdzie każdy ma i zna swoje miejsce i co do niego należy:

https://www.youtube.com/watch?v=XzJVZ5Uda84
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !

[Okechukwu]

[Leptir]

Z tym "Aqualungiem" to trochę dziwna sprawa. Mam RFN-owski winyl z lat 80. i pamiętam, że brzmiał całkiem nieźle. W ogóle to jest dość dobrze wyprodukowana płyta w porównaniu do paru wcześniejszych. Inna sprawa, że dawno nie słuchałem, a jeśli już to robiłem to raczej z CD. Musze sobie odświeżyć wrażenia.
_________________
„You can be in paradise only when you do not know what it is like to be in paradise. As soon as you know, paradise is gone.” (John Gray)

[Crazy]

Jak dla mnie Aqualung brzmi idealnie, wszystko mi jedno z czego
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[Okechukwu]

Muzycznie petarda, ale produkcyjnie mogłoby być lepiej. Tekstowo pierwsze dojrzałe dzieło Andersona. Choć ten ateistyczny manifest w My God troszkę za mało wycieniowany i zniuansowany. Locomotive Breath lepiej pod tym względem wypada- nie jest tak dosłowny.

[Inkwizytor]

https://www.megadisc.pl/pl/o/JETHRO_TULL_Live_In_Essen_January_1972_FRA_On_The_Air

Skoro mowa o Aqualung - za rekomendacją "Guru Leśniewskiego" postanowiłem ostatnio się skusić i posłuchać tego koncertu - przyznaję, że bardzo dobra jak na bootleg jakość dźwięku za zespół gra jak w transie - na pewno powinien znaleźć na półce fana obok takich rzeczy jak m.in Sztokholm 69, Carnegie Hall 70 czy Isle of Wight 70. Polecam , a tu do posłuchania

https://www.guitars101.com/forums/f90/jethro-tull-essen-germany%3B-january-21-1972-a-643885.html
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !