Muzyczne Dinozaury

[RoryGallagher]

Przy okazji plebiscytu na album roku 1974 nadrobiłem zaległości w postaci dwóch albumów grupy Sparks, "Kimono My House" i "Propaganda". I byłem bardzo zdziwiony, jak bardzo to jest podobne do Queen, przy czym Sparks grali tak już wcześniej. U Queen doszła do tego charakterystyczna gitara Maya (która jednak sporo zawdzięcza solówce z "Peel the Paint" Gentle Giant - o przypadku raczej nie ma mowy, bo od GG May zgapił tez pomysł na nagranie "God Save the Queen", który na "A Night at the Opera" pełni identyczną rolę jak na debiucie Olbrzyma, zresztą obie przeróbki są podobne), a także bardzo duży eklektyzm, bo zespół nagrywał kawałki w niemal wszystkich możliwych stylach (rzadko jednak mieszając je w jednym nagraniu). W rezultacie jest to zespół na pewno rozpoznawalny, ale czy oryginalny? Nie aż tak bardzo, bo po prostu mieszał ze sobą różne rzeczy, które już wcześniej były w rocku obecne.

Podobnie jak Artur uważam, ze nie był to zespół albumowy. Kolejność utworów na każdym albumie można by dowolnie poprzestawiać, a nawet pozamieniać miejscami podobne stylistycznie nagrania z różnych albumów i nie zrobiłoby to absolutnie żadnej różnicy. To wszystko są po prostu zbiory piosenek, które powstały w danym okresie czasu, tak jednak eklektycznych, że nie tworzą spójnej całości. Pewnym wyjątkiem jest tu "Queen II", gdzie słychać pewien zamysł. I może jeszcze "Hot Space", który miał pokazać bardziej taneczne oblicze zespołu. Na obu są jednak kawałki, które można by zastąpić czymś bardziej pasującym. W przypadku pozostałych wydawnictw w ogóle nie było albumowego myślenia - po prostu wrzucali tam, co mieli i tyle, byle tylko były jakieś hity, które zachęcą do kupna. Nie nagrali nigdy longplaya, na którym pominięcie któregokolwiek utworu obniżyłoby jakość całości.
_________________
Recenzje | RYM

[Crazy]

[RoryGallagher]

Nie napisałem, że każdego utworu z albumów Queen można się pozbyć bez straty dla tego longplaya, tylko któregokolwiek, co ma całkiem inne znaczenie. Chodzi o to, ze zawsze są tam jakieś kawałki, których spokojnie mogłoby nie być.

Natomiast jeśli chodzi o dowolne przestawienie utworów, to kwestia nie dotyczyła tego, czy kolejność na tym czy innym albumie mogłaby być lepsza. Tej z "A Night at the Opera" - faktycznie jednego z ich lepszych albumów - nie mam nic do zarzucenia, ale jak sam przyznałeś, pewne zmiany można tam wprowadzić i nie wpłynie to na całokształt. Ja natomiast nie zgadzam się z tym, co napisałeś o "Wish You Were Here", bo nie widzę lepszego miejsca dla najbardziej energetycznego "Have a Cigar" niż środkowa ścieżka i jednocześnie koniec pierwszej płyty. Jako otwieracz ogółem bardzo subtelnej płyty nie miałby najmniejszego sensu. Na koniec byłby jeszcze bardziej wyrwany z kontekstu. A umieszczony pomiędzy "Shine on You Crazy Diamond" i "Welcome to the Machine" za bardzo wybijałby z rytmu płyty. Z kolei kolejności debiutu Led Zeppelin można bronić w podobny sposób, jak Ty bronisz "A Night at the Opera". Prosty i energetyczny "Good Times Bad Times" doskonale sprawdza się jako otwieracz, a łagodny "Your Time Is Gonna Come" rozluźnia atmosferę po bardziej emocjonujących kawałkach. Oczywiście, tu też można nieco pozmieniać kolejność, Różnica polega na tym, że te wczesne albumy Zeppelinów są bardzo spójne stylistycznie, dzięki czemu tworzą przekonującą całość. A u Queen eklektyzm często jest taki, że nie klei się to w spójną całość.
_________________
Recenzje | RYM

[MirekK]

[Leptir]

Myślę, że to raczej rozważania czy mamy do czynienia z concept albumami, czy nie. Te pierwsze są z reguły pieczołowicie poukładane i wyrzucenie któregoś utworu czy zmiana kolejności najczęściej negatywnie wpływają na wrażenia odsłuchowe. Natomiast płyta, na której tylko 2-3 utwory są doskonałe, a reszta "nie dla mnie" to - po prostu płyta nie dla mnie.
_________________
„Gdy słońce kultury chyli się ku zachodowi, to nawet karły rzucają długie cienie”.
Karl Kraus

[MirekK]

[Leptir]

[MirekK]

To mamy trochę inaczej. Do tych płyt z 2-3 doskonałymi utworami powracam, nawet po latach z nadzieją, że a nuż gust mi się zmienił. Oczywiście bardzo rzadko to pracuje. Nawet na mojej półce stoi pare takich płyt, ważnych dla mnie ze względów sentymentalnych.
_________________
"Życie bez muzyki jest błędem." - F. Nietzsche

[Crazy]

[Monstrualny Talerz]

Tez raczej uważam, że Queen to zespół piosenkowy, a nie albumowy - i dlatego też dla mnie lepiej wypadają albumy z lat 80, które jednak są bardziej spójne. I tu pojawia się trudne pytanie - ile jest wart jeden z najbardziej genialnych utworów wszech czasów czyli Bohemian Rhapsody w kontekście oceny całej płyty. Nawet gdyby Queen nigdy nie nagrał żadnego innego utworu, albo resztę Nocy w Operze stanowiłyby odgłosy gotowania ziemniaków taki utwór podwyższa ocenę znacząco.

W czasie wakacji zrobiłem sobie składankę przebojów do auta, gdzie oczywiście duża część to były utwory Queen (z GH I i GHII) i tak sobie myślałem, że robimy plebiscyty płytowe czy najlepszych wykonawców, ale zaciekawiło mnie kto (zespół, artysta) ma na koncie najwięcej przebojów (realnych przebojów, a nie potencjalnych). Oczywiście to bardzo trudno policzyć, jest i Queen, U2, The Beatles, ale to jest naprawdę nieprawdopodobna sztuka nagrać jeden, czy dwa prawdziwe, chwytliwe, do tego niebanalne przeboje, a Quenn nagrali ich przecież kilkadziesiąt!

[Leptir]

[Crazy]

Oczywiście, że tak. Miałem na myśli (i myślałem, że Ty masz) "pieczołowicie poukładane" w sensie tego nadrzędnego konceptu. I wtedy to raczej wiadomo, bo wiadomo - nie można przerzucić piosenki, jak on już jest za murem na pierwszą płytę, kiedy mur jest jeszcze nie ukończony

A "pieczołowite poukładanie" w sensie dramaturgicznym (które jest o wiele częstsze i zresztą bardzo ważne) jest sprawą bardzo subiektywną i np. artysta może ułożyć to jakoś po swojemu, a mi nie będzie grało. Ba, zdarzało mi się na kasetach przegrywać sobie płyty we "własnej" kolejności, bo mi się tak bardziej podobało!
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[Leptir]

Crazy – no to się zgadzamy. Tak, miałem na myśli concept album jako sytuację jasną i niedwuznaczną - tu zmiana kolejności czy wyrzucenie jakiegoś utworu radykalnie wpływa na sens płyty. I chyba każdy się z tym zgodzi. Ale też oczywiście (i racja, że dużo częściej) istnieją płyty, na których niepowiązane ze sobą konceptem utwory jednak tworzą nadrzędną dramaturgicznie całość. Przy czym to, czy ta całość jest faktycznie dobrze zaplanowana czy nie - jest sprawą subiektywnego odbioru i każdy może to postrzegać inaczej.
_________________
„Gdy słońce kultury chyli się ku zachodowi, to nawet karły rzucają długie cienie”.
Karl Kraus

[[Rad nierad]]