Muzyczne Dinozaury

[[Rad nierad]]

Miniona niedziela, Wrocław, koncert Dream Theater.
Miała być uczta, bo zapowiedziano wykonanie Metropolis Pt. 2 w całości, a był jeden wielki hałas. Hala? Kolo od nagłośnienia? Hala i kolo?
Duch, z którym miałem okazję chwilkę porozmawiać , przynajmniej nie musiał płacić za bilet...
_________________
Pisanie może być dla kogoś formą, w której najlepiej się czuje, ale to jeszcze nie powód, żeby pisać.
Sławomir Mrożek

[Crazy]

nie bardzo wiem, w jakim wątku to dać...

Ale dzisiaj oglądałem 25-minutowy występ na żywo (ale przez youtub) Michała Górczyńskiego na klarnet kontrabasowy solo. O, proszę:

"Delikatna ciemność"

To jeden z trzech panów z Bastardy. I to jeden z tych instrumentów, które nie śniły się filozofom i jego możliwości też się nie śniły. Na koncertach Bastardy sprawia, że trzęsie się podłoże, a tutaj było znacznie wyraźniej widać, skąd tam w ogóle się biorą przeróżne dźwięki. A podejście Michała Górczyńskiego do muzyki, do dźwięków, jest czymś, co niezmiernie wprost mi odpowiada i czego w muzyce ostatnio szukam.
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[Crazy]

Dziś zaś - Paweł Szamburski/ Hubert Zemler, również na youtubie (korekta - przedwczorajszy Górczyński nie był LIVE, i ci dzisiaj też nie, ale oglądałem w momencie youtubowej premiery, stąd tak napisałem):

https://www.youtube.com/watch?v=oKmqU0Ot2rQ

Ci dwaj zagrali o wiele bardziej tradycyjnie - bo ten klarnet kontrabasowy to jest prawdziwe ekstremum! - ale również w duchu muzyki improwizowanej, tyle że Paweł Szamburski od dawna już ma oswojone narzędzia elektroniczne, więc i looper, który sprawia, że jest ich kilku , i jakieś przedziwne efekty, które sprawiają np. że klarnet brzmi jak organy. 25-minutowy set, dla mnie piękna sprawa!
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[I&I]

Świetny występ.

Dziękuję za trop

[Crazy]

Pierwszy koncert po kwarantannie!

Wybrałem się do Ladomku na pierwszy tegoroczny koncert z cyklu "Lado na wsi" a zagrała Bastarda. Koncert reżimowy, więc wszyscy w maseczkach i ograniczona ilość osób, bo w pewnym momencie przestali wpuszczać na teren i kilkanaście osób obserwowało zza płotu.

Dobrze tal sobie posiedzieć w ogrodzie, pod lipą, patrzeć i słuchać, jak na scenie grają Tomasz Pokrzywiński, Michał Górczyński i Paweł Szamburski. Na dzisiejszym koncercie szczególnie ten ostatni - najpierw zapowiedział swoich kolegów, że Michał ma klarnet kontrabasowy, za który zapłacił bardzo dużo pieniędzy (ale już mu się zwrócił) i Tomasz ma wiolonczelę, też bardzo drogą, za to on ma klarnet bardzo tani; wyczyniał jednak jakieś przepiękne cuda na tym swoim tanim klarnecie. Z łatwością i wielkim wyczuciem przechodził od dźwięków głębokich do wysokich, od delikatnych i czystych jak łza do chrapiących i ostrych, albo znienacka do łkających, gdzie dźwięk trząsł się nieoczekiwanie, a te wszystkie dźwięki brzmiały niezwykle pięknie. Koledzy partnerowali mu na bardzo wysokim poziomie, jeżeli jednak chodzi o te momenty, w których nagle coś wyrywa cię z butów, to tym razem Szamburski.
Na początku wydawało się zresztą, że może nie być takich momentów, bo zaczęli dość konwencjonalnie i wyglądało, że bardziej odegrają Niguny. Materiał przecież nadaje się do tego, ostatecznie płyta została też nagrana na żywo! Jednak gdzieś na wysokości czwartego, może piątego utworu zaczęli coraz mniej trzymać się wersji oryginalnych i nadawać im nowy kształt. Było kilka takich momentów, kiedy zapomniałem, gdzie jestem...

Na bis jeszcze hint z nowo powstającego materiału - wracamy do średniowiecza, ale tym razem ma nie być o śmierci i jaśniej, niż zwykle!
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[Crazy]

[Freefall]

[Crazy]

[Tarkus]

Byłem na pierwszym koncercie czasu pandemii, i to wyprzedanym Trzydzieści biletów do klubi "Karrot" zeszło na pniu, najwyraźniej Ragnar Ólafsson ma tu silną fanbazę. Wcale się nie dziwię, americana, jaką gra ten Islandczyk wciąga - i to mimo skąpego instrumentarium (gitara, klawisz i loopy). Bo tu się liczy storytelling - a facet jeździ po świecie i ma dryg do pisania ciekawych historii. Trochę tu country, trochę folka, ciut bluesa, więcej bluegrassu, dobry wokal - czasem tylko tyle wystarczy na miły wieczór.
Na supporcie 18-letnia Kathia, też tylko solo z gitarą albo przy pianinku - taka ciutkę akustyczna Tori Amos, choć jeszcze długa droga przed nią i sporo otrzaskania scenicznego musi mieć. Ale 25 minut występu było interesujące.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

[szbe]

Ja nadal bez koncertu od marca
Polowałem na weekend otwarcia w warszawskim Jassmine (Eabs, Błoto, Tenderlonious) ale niestety akurat mnie nie będzie.
Ciekawy jestem tej przestrzeni

https://bi.im-g.pl/im/96/ff/18/z26211990IER,Jassmine-w-Nobu.jpg