Muzyczne Dinozaury

[Paweł]

[akond]

To ja będę miał problem odwrotny - kogo z listy wyciąć. bo albumów zasługujących na wyróżnienie wyjdzie mi pewnie dobre 50+.

Sugestia dla poszukiwaczy kandydatur - może warto się w większym stopniu otworzyć na gatunki dotychczas niesłuchane (lub słuchane rzadko)?

[Paweł]

akondzie, ostrzę sobie zęby na wiele Twoich propozycji, a jedyne co mi nie sprzyja to tylko (lub aż) czas. Moja strategia (prawdopodobnie zła) polega na zaczęciu od powtórek - i wiele płyt, co do których miałem jakieś tam oczekiwania (Colour Haze, Goldfrapp, Knopfler, Iron Maiden), po latach rozczarowuje. Cała nadzieja w albumach, których nie znam, a okazuje się, że z tego rocznika znam mniej, niż się spodziewałem (wychodzi mi teraz, że sporo tytułów to rok 1999 lub 2001, czy nawet późniejsze lata). Odpowiednia liczba przesłuchanych płyt powinna wpłynąć na długość mojej listy.

Przypominałeś sobie "Binaural"?

[esforty]

Dave Douglas - El Trilogy - do usunięcia, to 2001.
Ale w zamian , są trzy inne :

Dave Douglas - Soul on soul
Pierwsza praca dla RCA, dobre maniery(?) Douglasa, skłoniły(?) Go do nagrania bardzo nośnej i kontaktowej płyty na początek współpracy.
Solidnie zgrana sekcja niesie ten <wyczyn> ku górze.

Dave Douglas - Leap of fight
To kontynuacja Magic Triangle z 1998. Moim zdaniem lepsza, jest radykalniej, odważniej...
Znowu dobry bębniący, no... i dialog z Potterem... warto!

Dave Douglas - Thousand evenings
Też kontynuacja, kwartet odpowiedzialny za Charms of the Night Sky .
Tu nie ma perkusji!!!
Na pokładzie akordeon i skrzypce, sugerując klezmerski pokaz, co miejsce ma, ale nie w jakiś żenującym stylu. To bardziej, jak chce jeden z recenzentów, muzyka ilustracyjna (natchniemy się nawet na bondowski standard Goldfinger).
I o ile, słuchający, dostrzeże ślady tanga, to mnie bardziej uwodzi lekko mroczna aura materiału.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[akond]

Tak. I jednak wrażenia takie, jak kiedyś - zbyt nierówny, żeby został ze mną na dłużej. Lepiej się bronią kawałki ostrzejsze.

ps. To oczywiście o Binaural.

[Leptir]

[esforty]

Tak, to był, dla niego, dobry czas twórczo i prasę branżową, miał po swojej stronie.
Trochę się rozmijam z Nim w ostatniej dekadzie, ale już o tym wspominałem.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[akond]

[Leptir]

Obie zresztą nieco zbliżone do siebie stylistycznie, choć "Witness" ma mocniejszą wymowę polityczno-społeczną. Ja lubię (do pewnego momentu) praktycznie wszystko, z największym może naciskiem na "Parallel Worlds", "Five", "Charms of the Night Sky" i "Tiny Bell Trio".
_________________
„You can be in paradise only when you do not know what it is like to be in paradise. As soon as you know, paradise is gone.” (John Gray)

[akond]

[Paweł]

Dla mnie plebiscyty wiążą się z:
- poszerzaniem horyzontów;
- porządkowaniem dotychczasowej wiedzy.

Samo układanie listy to tylko dodatek - czasem mam wrażenie, że zbędny.

Przez ten drugi punkt rozumiem przede wszystkim wracanie do płyt, które słabo pamiętam/dawno ich nie słuchałem (choć do płyt, które znam na pamięć i planuję umieścić na liście, też wracam - dla własnej satysfakcji). Chyba jednak za bardzo skupiam się na tych powtórkach. Bo po kiego grzyba słuchałem np. Budki Suflera czy Disturbed? Bo po kiego grzyba na mojej liście do przypomnienia sobie widnieją m.in. AC/DC czy Apocalyptica? Czyli rzeczy, które nigdy mi się specjalnie nie podobały. Choć z drugiej strony dzięki temu na nowo odkryłem "Binaural". Czasu na odtworzenie sobie pełnej muzycznej panoramy roku 2000 jest jednak za mało, więc pora zmienić podejście...

[Crazy]

Ja na razie poruszam się w oparach psychodelii 68 a przerywnikowo słucham rzeczy z tego rocznika... Ale do 20 grudnia jest fura czasu i to czasu już po 68, więc będzie dobrze

Przy okazji przypomniałem sobie, że

[Monstrualny Talerz]

[Crazy]

Swego czasu napisałem tu:

[Artur.O]