Muzyczne Dinozaury

[I&I]

I to ich Błoto też świetne.Dopiero teraz sobie posłuchałem.
Dla mnie kolejne miłe zaskoczenie z polskiej muzyki.

[SafeMan]

Nowy King Gizzard już udostępniony do odsłuchu na Spotify. Moim zdaniem świetny, faktycznie w klimacie Flying Microtonal Banana - nie zawiodłem się!
_________________

[esforty]

The Nels Cline Singers - Share the Wealth 2020

Doświadczeni i wyszkoleni zostawiają za drzwiami sali, gdzie to nagrano w dwa dni, swoje ego i dopasowywują się wg. słynnej recepty:
Intelekt podporządkowany inspiracji
Zadekretowany eklektyzm, ale nie za bardzo jest co wyrwać, nawet jeśli to, bez mała, 90 minut. Dla sympatyków gitary , raczej mus. Ci co się rozsiedli w minionych dekadach też coś znajdą dla siebie, najtrudniej przekonać przekonanych o wartości poszukiwań.
W mediach o płycie głośno.

P.S. Aha! Nie śpiewają.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[esforty]

Nie zapominajmy o Starych Wyjadaczach (ja zapomniałem , fiksując się na poszukiwania, spoza dotychczasowych horyzontów).
To bardzo dobra płyta, po wygładzonej do granic przyzwoitości, poprzedniczce.
Po dwóch odsłuchach, mnie jawi się, jako lepsza od Magic, ba!
To może nawet poziom Tunnel of love

Bruce Springsteen - Letter to You


Nie wiem ile tam, tych <fotoszopowych sztuczek>, ale facetowi ma się na życie, jak tak wygląda.
Dylan nagrał płytę wybitną, a teraz Boss, zdyskontował kilkanaście swoich poprzednich. Słowem, <Amerykańskie Instytucje> mają się dobrze.

https://www.youtube.com/watch?v=A_BRCRkAkAE[img]https:
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[Crowley]

[Maciek]

[Duch 1532]

Słucham drugi raz — Spotify — wydanej przed tygodniem płyty niejakiej 青葉市子 (Ichiko Aoba) pt. アダンの風 (Adan no Kaze vel Windswept Adan). I czuję się nieco nieswojo, wklejając tu, bo przecież nie wypisując, japońskie znaki, tak jak nieswojo czuję się, będąc naprawdę zaciekawiony folkową płytą Japonki. Tu dowód na przydatność RYM-u: trafiłem na ten album, przeglądając kategorię chamber folk, do której zajrzenie nieraz mi służyło. To pod wieloma względami mogłaby być płyta zachodnia; kameralna jest w istocie; nie brak w niej odrobiny ambientowej przestrzeni, chociaż opiera się na gitarze. Bardzo miłe mojemu uchu. Mam kłopot ze słuchaniem muzyków młodszych ode mnie, ale ta Pani szczęśliwie urodziła się prawdopodobnie tego dnia, co ja, więc jeszcze się łapie



Jest też tu: https://ichikoaoba.bandcamp.com/album/windswept-adan
_________________
Strzeżcie się przyjmowania do swego rzemiosła, wymagającego takiej czujności, jakiegokolwiek młodzieńca o ściągłej twarzy i zapadniętych oczach, skłonnego do niewczesnych rozmyślań, młodzieńca, który się zgłasza na okręt z „Fedonem”.

[szbe]

[Maciek]

Terje Rypdal - Conspiracy


Terje w fantastycznej formie. Jedna z jego najlepszych płyt od 20-25 lat (konkurować mogą Vossabrygg, Lux Aterna i The Sea II). Już w ubiegłym roku na koncercie w Warszawie udowodnił, że nie wybiera się na emeryturę, ani nawet nie zamierza dryfować w stronę spokojniejszej gry, ale tą płytą naprawdę mnie zaskoczył. Dużo jazzrockowych odlotów, w kilku miejscach zapachniało mi nawet karmazynem. To będzie jedna z moich ważniejszych płyt tego roku.

Conspiracy: https://www.youtube.com/watch?v=VohRtf79iw0
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[esforty]

Rob Mazurek/Exploding Star Orchestra- Dimensional Stardust

Ciekawych dźwięków tu co nie miara. Niby mam granice, poza które wolałbym się ze swoim rozumem nie wybierać, ale tym razem zostałem wywleczony ze skorupki, którą nazywam gustem .
Muzyczna wieża Babel. Całość, myślę, jednak balansuje między pokusą gatunkowej formuły (jazz) i próbą przełamania jej, nie dając satysfakcji ani klasycznym ani zbyt wywrotowym oczekiwaniom. Jakoś tak.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[Bednaar]

Panowie chcą, bym zbankrutował. Terje Rypdal i Rob Mazurek z Exploding Star Orchestra - muszę dopisać do bieżących wydatków
_________________
Jazz washes away the dust of every day life. Art Blakey

[esforty]

[Bednaar]

esforty,
myslę, że szczególnie zależy mi na fizycznym nośniku w przypadku Rypdala, po prostu mam słabość do estetyki wydawnictw ECM, być może nawet zamówię w ciemno. Zaś Rob Mazurek - na pewno najpierw sprawdzę na Spotify. A czym możesz mnie jeszcze zaintrygować? Uchyl rąbka tajemnicy, z góry obiecuję, że wybaczę Tobie kolejną próbę doprowadzenia mojego domowego budżetu do bankrutctwa
_________________
Jazz washes away the dust of every day life. Art Blakey

[Maciek]

Halo Ziemia, tu Częstochowa!

Yanina, Gembalski, Majchrzak, Zduniak - 1999 Harmolodic odyssey (2020)


Odyseja kosmiczna z 5 przystankami (4 z nich trwają powyżej 10 minut) na najciekawszych gwiazdach. Mówi się, że nazwiska nie grają, a płyt po okładce (i tytule) oceniać nie należy, ale w tym wypadku wszystkie te informacje pozwalają przewidzieć, z bardzo dużą dokładnością, co działo się w 1999 roku na koncercie i co dzieje się ponad 20 lat później na płycie. Pozycja nie tylko dla mieszkańców Częstochowy.

https://youtu.be/G4Zhkw8aqxc
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Crazy]

A taką dziesiątkę skonstruował Tomasz Budzyński:

1. Wailin Storms - Rattle
2. Asian Dub Foundation - Access Denied
3. Wire - Mind Hive
4. Brendan Perry - Songs of Disenchantment (Music From the Greek Underground)
5. Deftones - Ohms
6. Brant Bjork - Brant Bjork
7. King Gizzard & The Lizard Wizard - K.G.
8. Lonker See - Hamza
9. All Them Witches - Nothing as the Ideal
10. Seasick Steve - Peace and Love

Mniej mnie przekonują jego propozycje w porównaniu do zeszłorocznego zestawienia - ale numer jeden jest wyśmienity, opisywałem tę płytę podczas wieczoru wyborczego 1974 i opinię podtrzymuję.

Drugą rzeczą, na którą na pewno warto rzucić uchem jest polski zespół Lonker See - właśnie pożyczyłem od kolegi dwie płyty, w tym tegoroczną; wszystko, co do tej pory słyszałem, w tym jakieś fragmenty koncertów, wydały mi się niezmiernie ciekawe. Wrócę tu po odsłuchach.

No i Brendan Perry! Budzy mówił, że w ogóle nie wiedział, że jego ulubiony artysta coś nagrywa i nagle został zaskoczony, niezwykle przyjemnie. Dwa utwory, które puścił, bardzo mi się podobały.

W obliczu wczorajszego załamania po haniebnej pozycji White Pony w plebiscycie 2000, nie będę wspominał o tym, że płyta Ohms została określona jako do tamtej podobna... jeden utwór nie bardzo mi podszedł, ale przy drugim lekki dreszczyk przeszedł!
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr