Muzyczne Dinozaury

[WOJTEKK]

[B.J.]

[Gacek]

Ja też początkowo byłem lekko zawiedziony że to nie jest album na poziomie tych z przełomu lat 80 i 90 ale koniec końców dobrze słyszeć że Rea żyje. To jak spotkanie z dawnym przyjacielem, nic nowego ale fajnie się zobaczyć.

[B.J.]

Dancing Down the Stony Road (2002)

W 2001 r. Chris Rea przeszedł b. poważną operację trzustki zaatakowanej przez nowotwór. Długo wracał do sił. Miał czas, żeby uświadomić sobie, co naprawdę chce grać. I nagrał płytę, której nie chciała wydać żadna wytwórnia. Więc stworzył własny label Jazzee Blue i wydał ją sam. 2cd, 90% bluesa i to takiego bliższego Delcie Mississippi, niż chicagowskim barom. Bardzo osobiste teksty. Dla miłośników dotychczasowego, popowego oblicza artysty ta płyta z pewnością mogła być wyzwaniem. Nie słychać na niej co prawda starego Murzyna ze szpadlem, czy łopatą, ale po prostu dojrzałego artystę, który po raz pierwszy w życiu nagrał to co chciał, nie bacząc na oczekiwania fanów czy managerów. Czy był to sukces proponuję ocenić samemu. Na pewno była to wtedy najważniejsza płyta w dorobku Chrisa.

Jeszcze uwaga techniczna. Na kontynencie ukazała się także jednopłytowa edycja z tym materiałem (13 z 20 utworów), jako wydane przez Edsel Stony Road

_________________
In pfecutione. extrema S.R.E. fedebit.

[Maciek]

Chris Rea - Live at Baloise Session 2017
Bardzo fajny i wzruszający (przynajmniej fanów) koncert.
Chris wizualnie mocno posunięty, ale jak dotknie strun i zaśpiewa, to trudno bez wizji zgadnąć czy ma lat 30 czy 65.
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.