Muzyczne Dinozaury

[kłapouch]

Dzięki Majkelu za tę recenzję. "Blue Horizon" znam (i mam), Turnera chyba kupię. Na stronie Rock Serwisu tak zrecenzowano tę płytę "Turner opisuje nowy album jako "oparty na brzmieniu gitar zestaw utworów, które są przedłużeniem dziedzictwa Wishbone Ash z akcentem na cechy melodyczne, z których słynęły klasyczne składy tego zespołu".

A Łiszbonków obejrzę wkrótce w Bydgoszczy - 14 lutego. Będą chyba też w Wawie i Krakowie. Koncert polecam, bo widziałem ich w Toruniu w 2011 i zagrali naprawdę znakomicie.

[pereks]

Można powiedzieć,że magia klasycznego Wishbone Ash już dawno przeminęła,chociaż dokonania na froncie Powell-Turner nadal zaskakują.Nie mamy już tak wielkich utworów jak wspomniany Phoenix,ale są nowe płyty i obaj dawni koledzy stale koncertują,szkoda tylko,że nie RAZEM.Od tygodnia wsłuchuję się w nową płytę Martina Turnera i brzmi całkiem nieźle-może za wyjątkiem małej wpadki jaką jest utwór Lovers.I gdybym nie był kiedyś na koncercie WISHBONE ASH i nie widział i nie słyszał obu panów na jednej scenie razem (1995 rok w Polsce) to był nie miał porównania żadnego.Razem na scenie chemia,energia,power.Aktualnie oba składy grają poprawnie,dobrze nawet całkiem fajnie.A teraz albo z jednej strony brakuje mi zadziornej i przenikliwej solówki Andy'ego albo w drugim przypadku niesamowitego basu i tak charakterystycznie brzmiącego śpiewu Martina.Kilka lat temu był lekki powiew nadziei kiedy to Martin zorganizował Garden Party koncert m.in przy współudziale Teda Turnera, Lauriego Wisefielda oraz Steva Uptona-pojawiły się spekulacje o powrocie oryginalnego składu-ale bez Powella? Jednak kiedy Martin definitywnie przegrał bój z Andym o logo Wishbone Ash- wszystko się rozmydliło. Szkoda,że sprawy zaszły aż tak daleko-mamy nadal dwa obozy i muzykę z pod znaku Wishbone Ash-bo wątpliwe jest,żeby obaj panowie jeszcze kiedyś wystąpili razem.
...tak czy owak i ja wybiorę się po raz kolejny w lutym przyszłego roku na koncert odsłony Andyeg'o bo zawsze warto usłyszeć tą kochaną muzę sprzed lat a i nowe utwory choć nie rangi Feniksa brzmią całkiem nieźle!

[pereks]

Andy Powell i Scott Gorham, chyba tych panów bliżej przedstawiać nie trzeba!



W Ameryce brzmienia dwóch gitar wybrzmiewały w latach siedemdziesiątych za sprawą The Allman Brothers Band. W Anglii natomiast mieliśmy również coś z przełomu podwójnego gitarowego grania pod szyldem zespołów Wishbone Ash i Thin Lizzy,które stworzyły setki fajnych melodii,ale i także zadziornych pojedynków i solówek gitarowych.Dorobek bardziej hardrockowego repertuaru Thin Lizzy jest o wiele mniejszy niż Wishbone Ash ze znanych powodów-lider zespołu Phil Lynnot razem już z wieloma innymi twórcami gra nam od dawna w chmurach.Mimo to ja osobiście nie na długo rozstaję się z tą ulubioną muzą.Zawsze mam ją blisko siebie.Scott Gorham nadal jest bardzo aktywny choć powiedzmy szczerze Black Star Riders to już nie Thin Lizzy! Andy z kolei przeżywa chyba drugą młodość podobnie jak Mick Box ,nadal bowiem tworzy i to całkiem niezłe kompozycje-ostatnio wysłuchałem "Live In Paris" jak i 4 płytowy box live-"Road Works Box Set",który chcę polecić właśnie w tym wątku.
A co do zdjęcia-widać na nim,że humory dopisują więc fajnie uwiecznić tych czołowych rockowych gitarzystów na FD jakby nie było grających już ponad 45 lat !

[RoryGallagher]

Z innego wątku:

[stranger]

28 lutego 2020 roku, ukaże się "Coat Of Arms" - nowy album bohatera niniejszego wątku.

Pierwszy singiel zapowiadający nową płytę ----> WISHBONE ASH -Back In The Day
_________________
We Stars

[tryton65]

https://www.discogs.com/de/Wishbone-Ash-The-Album/release/8835802/image/SW1hZ2U6MjQwOTM5MjA=

[Aptekarz]

To jeden z tych zespołów, które wolę grać niż słuchać

[Adi]

Wishbone Ash to chyba jeden z tych zespołów, które są bardzo popularne w Polsce, chyba bardziej, niż gdziekolwiek indziej, podobnie, jak Budgie - ale mogę się mylić. Słuchałem tylko kilku pierwszych płyt, i zdecydowanie debiut jest najlepszy. Być może jeden z najlepszych rockowych debiutów rocznika, być może.
_________________
"Nie jesteśmy wrogami lecz przyjaciółmi. Wrogami być nam nie wolno. Choć targają nami namiętności nie mogą zerwać więzów serdecznych. Tajemny akord pamięci zagra trącony ponownie przez anielskie struny naszej natury" - Martin Luther King

[Retromaniak]

Bylem na ich koncercie kilkakrotnie. Pamietam na poczatku lat 80ch ich koncert w Lodzi, w Hali Sportowej, na przeciwko mojego akademika. Sprzedawalem nawet bilety na ich wystep (dorabialem wtedy w Estradzie Lodzkiej). Robilem reklame tego koncertu w moich audycjach radiowych. 'Laurie' Wisefield byl niesamowity, no i suita "Phoenix"...Pozniej ogladalem ich juz w nowym skladzie, po roku 2002. Jest niedaleko mnie w belgijskim Verwiers swietny klub "Spirit of 66" www.spiritof66.be . Miejsca malo (max.200 osob), a wystepuja swiatowe slawy (rowniez z Polski: Riverside, Quidam). Wiem, ze nawet sporo ludzi z Polski jezdzilo tam specjalnie dla atmosfery...
_________________
Największe muzyczne archiwum na Spotify

[Inkwizytor]

https://www.youtube.com/watch?v=EJ-Jlm76kcA


Szkoda, że w późniejszej karierze zespołu zabrakło takich uduchowionych kompozycji z przesłaniem - a każdą partię gitary - improwizację można śmiało zanucić - ten nieco McCartney`owski głos Tony Kishmana - ostatni raz Ash powstał z popiołów - dziwne , że tu najlepsze partie gitary są dziełem Rogera Filgate`a - który potem gdzieś przepadł - ostatni raz panowie nawiązali do pierwszych 5 klasycznych albumów. Takiego Wish - można słuchać bez końca. Może ta nostalgiczna nutka apeluje do naszej słowiańskiej duszy - to się czuje, te pola, tę łąki zielone i los wiarusa tułacza
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !

[Retromaniak]

Zaciekawiles mnie tym gitarzysta. Podobno Andy Powell spotkal go w 1992 roku w Connecticut w sklepie muzycznym. To przypadkowe spotkanie zaowocowalo przyjeciem go do Wishbone Ash, gdzie od 1994 roku zostaje glownym gitarzysta tworzacym nowy repertuar grupy. Opuszcza zespol w 1997 roku i razem z basista Tony Kishmanem zaczyna wystepowac w trybutbendzie The Beatles "Twist And Shout" az do roku 2000. Jego nazwisko mozna znalezc na plytach:Cinema,Universal Language (2000),Blast Room, Rock is Dead (2005), na singlu "Knock Down The Walls" legendarnego Chubby Checkera (2007). Rok pozniej nagrywa instrumentalny album ""Worlds Within" z ktorego muzyka trafia do filmu:" Gene Simmons Family Jewels" i "World of Cars". Nagrywa solo:"Letting Go" (2010), "The Epic Singles" (2011), "2" (2012), "Progressive Collective (2012). W 2013 znowu pomaga Chubby Checkerowi na singlu "Changes", pozniej nagrywa solo "Whistle-Stop". W 2014 jego utwor "Strange How Things Come Back Around " trafia na album "Blue Horizon" dawnych kolegow z Wishbone Ash. Ostanie jego dzielo - instrumentany "Pink Flamenco"pochodzi z 2015. Ja znalazlem jeszcze na Spotify akustyczna ballade "Bulletproof Butterfly" nagrana z wokalista Michael Lombardi w 2017 roku.
_________________
Największe muzyczne archiwum na Spotify

[Inkwizytor]

Szkoda, że tak krótko występował w Ash - zdawał się pasować wręcz idealnie - facet obdarzony niezwykła wyobraźnią i wrażliwością - zarówno kolorystyczną jak i melodyczną - potrafił czarować cudowne opowieści z gitary - co nie jest wcale taką regułą - Andy podkreślał, że może oprócz na początku z Tedem - z nikim tak naturalnie i fajnie mu się nie współpracowało - tu rzadka wersja Tales - dowód , że Roger grał pierwsze skrzypce a pomysły miał niewyczerpane - a wcześniej myślałem, że to taki klasyczny zimny "sesyjniak"

https://www.youtube.com/watch?v=jC0YuakWHXo
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !