Muzyczne Dinozaury

[Prowler]

Synowie kontynuuja dzielo ojcow. I calkiem fajnie im to wychodzi.

[Maciek]

Wczorajsza rekomendacja z audycji Ptaszyna, bardzo mi podpasowała.

Bence Vas & Big Band - overture et al.


Węgierski skład, lider grający na organach, pięć dłuższych kompozycji, utrzymanych w duchu progresywnej dużej bandy. Chwilę po zakończeniu Trzech kwadransów sięgnąłem po cały album i słuchało się go bardzo dobrze.

https://youtu.be/mcYqSmIPCRY
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Crazy]

Rzeczywiście, bardzo dobrze! Zamiast służbowo słuchać 1976, kliknąłem w linka i ani chwili nie myślałem o wyłączeniu
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[esforty]

Duży obrazek:oops: , bo okładka kusi:


Idris Ackamoor ☥ The Pyramids ‎– Shaman!

To trop z plebiscytu 1976:

[esforty]

Sun Ra Arkestra - Swirling
Big-bandowy swing w ujęciu pozaziemskim
Ta osobliwa rekapitulacja dotychczasowych dokonań, kusi by podeprzeć się bon motem forumowego kolegi:

Stare dziady dają radę*

*- by I&I
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[I&I]

Pozdrowienia dla Francuskiego Łącznika z miasta Łodzi

W ramach rewanżu nie dziady, ale młokosy i do tego prog-rockowe (jak ich tam internety klasyfikują).

Dobre i primitivo

Schnellertollermeier - 5





Prawie jak Neu!

[I&I]

Mulatu Astatke & Black Jesus Experience - To Know Without Knowing

Mulatu z kolegami zza wody w kierunku na Australię. Zakumplowali się lat temu z dziesięć i przypasowali sobie nad wyraz.
Gruszki ani jabłka nie spadają z drzew przy tej muzyce, ale ogólnie bardzo przyjemne granie. Mało etno, bardziej modernie (jest nawet leciutkie rapowanie na starą modłę i ogólnie bardziej popowo pod różnymi względami).
Rzecz warta odsłuchu. A właściwie dobra rzecz bez trzynastu zdań.





Bandcamp

[esforty]

Clément Palant (bębny, śpiew) i Xavier Soulabail(bas), obaj Bretanii, sformowali duet o nazwie Buck. Nagrali jako debiut wydawnictwo koncertowe, którego dotąd nie poznałem, zaś w 2019 płytę studyjną z materiałem premierowym:

Buck -Among Your Fears 2019

Wybieram określenie cold wave, miast postpunk, bo, myślę, lepiej opisuje zawartość. Ślady bluesa, ale takiego jak można usłyszeć na The Firstborn is Dead - Cave'a też rozpoznawalne, nadto Grinderman i wczesne Morphine. Miejscami bywa postapokaliptycznie i korzennie, ale też energetycznie.
Potem panowie się zdezaktywowali, by w kolejnym roku wrócić z inną nazwą na <szlak> wyznaczony Among Your...


Broken Waltz - A Mysterious Land of Happiness… 2020
Tym razem powrót na <szlak> odbywa się z dodatkowym bagażem o pokaźnych rozmiarach.
Dużo więcej zabawy produkcją, zapożyczonych głosów, saksofonu Pierrota Raulta (co koincydencję z Morphine, niemal dekretuje), aury ostatnich płyt Toma Waitsa... lepiej, bo oto Clément Palant brzmi miejscami, pewnie dzięki inżynierskim sztuczkom, jak Tom(!).
Więcej tu pokręconych melodii, organów i zaśpiewów podsłuchanych u Dr. Johna. Dzięki, nienachalnie, użytej elektronice muzyka zyskuje halucynogenny powab.
Na tę chwilę wybieram świeższe wydawnictwo, ale i poprzedniczka jest warta kolejnych odsłuchów.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[esforty]

Puscifer - Existential-Reckoning , nie wiem czy Ktoś już o płycie nie wspomniał

Może tak: skoro Depeche Mode stanęli w poprzek swojej kariery niczym Kontenerowiec Ever Given w Kanale Sueskim, należało szukać substytutu dla takiej estetyki.
Ratunek przychodzi ze strony Maynarda Jamesa Keenana (tak! tego Keenana od Tool, Perfect Circle...), który pracowicie spędza ostatnie lata.
Elektronika sprzed dekad (czterech... pięciu), głos trudny do rozpoznania, ambientowe (z umiarem, wszak) pejzaże, mało gitary plus głos kobiety Cariny Round. Estetycznie, intrygujący zjazd z autostrady.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[esforty]

Le Grand Sbam - Furvent


Zespół jest z Lyonu i rozbudował się z sekstetu do oktetu(jak na razie). Pozycjonowanie dorobku jako avant-prog plus pochodzenie francuskie silnie ciąży ku zestawieniu z Magmą. I jeśli komuś zależy na <szufladkowaniu>, to niech tak zostanie.
Myślę, że więcej tu teatralnych odniesień oprawionych w chaos gatunków i wartością, istotną, wydawnictwa jest zaskoczenie. Zaś z drugiej strony, twórcy obywają się od pokusy nadmiernego gmatwania, utrzymując tym samym kontakt z odbiorcą.
Ten trop z teatralnym anturażem, o tyle jeszcze sensowny, iż język francuski, notabene nie jedyny, bo rozjazd w tym obszarze percepcji też nieograniczony(min. chiński?), jest tu podawany zawile. Jednemu z recenzentów, skojarzył się nawet z operą pekińską. A ta, śpiewana jest stylizowanym chińskim, tak odległym od powszechnie używanego, że nawet rdzenni Chińczycy, bez wydrukowanego libretta, utkną ze zrozumieniem.
Dodaję zdjęcie Le Grand Sbam, by bardziej unaocznić z jakimi freakami, ma się okoliczność.



_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[akond]

[esforty]

The Jazz Composers Alliance Orchestra- Live At The BPC

Berklee Performance Center to koncertowa sala(1200 miejsc) w Bostonie, przy Berklee College of Music i należy do najbardziej prestiżowych sal w stanie Massachusetts. Występ JCA Orch. z 2018, tym razem miał wyeksponować kompozytorskie talenty członków Orkiestry i nadać przedstawionym utworom charakter kojarzony z THIRD STREAM. Wszystko dzięki silnej ekspozycji skrzypiec i wiolonczel. Te pojedynki pomiędzy sekcjami smyczkową i dętą odświeżają formułę gry Big-Bandowej. Bogate aranże pokazują umiejętności instrumentalne zespołu JCA i wiedzę przechodzeniu, stylowym poprzez różne estetyki gry orkiestrowej.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami