Muzyczne Dinozaury

[akond]

Z mniej powszechnie znanych płyt Vana, parę chciałbym najgoręcej polecić.

Common One [1980]

Album zaskakujący i w zasadzie nieporównywalny do niczego z wcześniejszego dorobku artysty. Szczególnie bezprecedensowy jest quasi-tytułowy utwór Summertime in England (to z jego tekstu wyjęte są słowa common one) - 15-minutowe, pełne werwy, niepowstrzymanie napędzane wokalem Vana, z kapitalnymi zmianami rytmu i świetną aranżacją, rozgadane arcydzieło.

Stylistyczny rozrzut jest tu zresztą spory, album zaczyna się refleksyjnie (Haunts of Ancient Peace), kończy medytacyjnym, eksperymentalnym, rozciągniętym do granic możliwości When Heart is Open, a po drodze mamy dwa kawałki motoryczno-ekstatyczne (Satisfied i Spirit) przeplecione pastelowo-balladowym Wild Honey.

Jakimś cudem jest to wszystko spięte w całość spójną i potoczystą - chyba nawet nie tyle za sprawą jednolitej aury brzmieniowej, ile "duchowej", rozświetlającej wszystkie utwory od wewnątrz. Nadzwyczajny, choć mocno niedoceniany, album!

cdn.