Muzyczne Dinozaury

[Maciek]

[RoryGallagher]

Świetnie, że w końcu powstał ten temat To ja zacznę od albumu już wspomnianego na forum.



Alameda 5 - "Eurodrome"

Najnowsze wydawnictwo projektu Jakuba Ziołka i Mikołaja Zielińskiego występującego w różnych konfiguracjach personalnych (jako duet, trio, kwartet lub kwintet) i w zależności od tego poruszający się w różnych stylistykach. Alameda 5 to jego najbardziej elektroniczne wcielenie, a "Eurodrome" to piękny hołd dla muzyki lat 80. (są tu nawet nawiązania do ówczesnych dokonań King Crimson), brzmiący jednak całkiem współcześnie.

Do odsłuchu np. na Bandcampie: https://instantclassic.bandcamp.com/album/eurodrome
_________________
Recenzje | RYM

[gharvelt]

King Gizzard & The Lizard Wizard - Fishing for Fishies



Zespół przeszedł kolejną (ciężko zliczyć, którą już) metamorfozę stylistyczną, aczkolwiek już od pierwszych dźwięków słychać wyraźnie, że nie da się ich muzyki pomylić z żadnym innym wykonawcą. Słowem-kluczem tym razem pozostaje boogie, lecz nie oznacza to całkowitego odcięcia się od psychodelii, a do tego wkradła się elektronika rodem z przełomu 70s/80s. O ile "Cyboogie" wielokrotnie słuchałem już wcześniej, to pozostałe utwory poznałem dopiero teraz. Najbardziej wyróżniłbym "Plastic Boogie", od słuchania którego obecnie nie mogę się powstrzymać. Ogólnie powrót po prawie półtorarocznej przerwie (jak na ten band to długi okres oczekiwania ) uważam za udany, a nowa płyta moim zdaniem tylko trochę ustępuje bardzo dobrym krążkom z 2017 roku, czyli "Polygondwanaland" i "Gumboot Soup".


Anderson .Paak - Ventura



Przypuszczam, że ten muzyk nie jest zbyt dobrze rozpoznawalny na FD, bo nie dość że reprezentuje młodszą generację, to na domiar złego nagrywa w stylisce soul/funk/R&B. Polecam jednak odrzucić stereotypy i posłuchać, oczywiście jeśli tylko ktoś nie jest całkiem uczulony na tego typuy muzykę. W przeciwieństwie do poprzednich wydawnictw, tym razem Anderson .Paak skierował się bardziej ku inspiracjom klasycznego soulu, głównie z lat 70-tych, niż łączenia go z hip-hopem, choć i ten wciąż momentami się pojawia. Pomimo sięgania do wzorców gatunku, jest to muzyka całkowicie nowoczesna, przy czym nie ma co się spodziewać żadnych fajerwerków - umiejętne łączenie różnych brzmień nie oznacza nieprzystępnego eksperymentowania, w tym wypadku przekłada się na lekką przekąskę złożoną głównie z przyjemnych melodii i ciepłych wokali. Wykonanie jednak na tyle solidne, że trudno się do czegokolwiek przyczepić.


The Chemical Brothers - No Geography



Naprawdę długo ich nie słuchałem, a kiedy już w przeszłości słuchałem, to tylko najwcześniejszych płyt, więc o tym, jak wyglądał ostatni dorobek, nie miałem pojęcia. Stąd uzasadnione obawy, czy płyta przypadnie mi do gusta, tymczasem bardzo pozytywnie się zaskoczyłem. Znakomita rytmika, przebojowe kompozycje, świetne syntezatory i brzmienie niczym The Chemical Brothers z lat 90-tych, jakbym znowu słuchał "Got Glint?". Płyta równa, choć za szczególnie udany uważam początek albumu: utwory "Eve of Destruction", "Got to Keep On" oraz kawałek tytułowy zrobiły na mnie największe wrażenie.

[Yer Blue]

Warto odnotować nowy projekt Tymona Tymańskiego MU i wydaną kilka tygodni temu debiutancką płytę "Free Energy!". Chyba 76 już wcielenie Tymona oferuje nam tym razem mały powrót do jazzu ale wszystko w ramach melodyjnych piosenek, w których co jakiś czas zaszaleje sax lub pianinko. Mamy też trochę nowszych brzmień, w jednym utworze szaleje techno (to jedyny słabszy numer). Jak dla mnie to idealne wypośrodkowanie muzycznych obszarów artysty, bo nie jest zbyt konwencjonalnie jak na ostatnich płytach ale nie jest to też zbyt trudne w odbiorze. Słucham tego ze 3 tygodnie, chyba codziennie i jak dotąd jest to moja płyta roku.
Do posłuchania na Spotify, na YT jest tylko ten, mało porywający numer, raczej nie oddający klimatu płyty:
https://www.youtube.com/watch?v=OahaDSN-_GM

Polecam!

[crescent]

The Claypool Lennon Delirium - South of Reality



Będziecie pewnie psioczyć, porównywać z poprzedniczką, czy lepsza, czy gorsza, czy wtórna, że nie ma startu do lat '70... A Jakuz zaraz pewnie włączy Awakena . Dla mnie bomba!

Były wprawdzie wzmianki w innym wątku forum, ale jak to zwykle w kontekście porównywania z debiutem itd. Wypowiedzi Yer Blue są mało wiarygodne z wiadomych względów . Uznałem, że warto coś o tej płycie wkleić i tutaj aby nie poszło w zapomnienie.

[I&I]

Przesłuchałem ją parę miesięcy temu po przypadkowym zapoznaniu się z fragmentami w Radio Kraków.

Niestety przytoczone wówczas fragmenty okazały się najokazalsze. Wg mnie dobra płyta, całkiem dobra, ale oczekiwałem więcej po takim składzie.
Tym niemniej może zapunktować.

[Maciek]

[esforty]

No to ja wolę debiut! epki nie liczę.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[Maciek]

EABS - Slavic Spirits


Zacznę od tego, że to jazzujące i z 2019 roku, bo do całych 4 osób, które po przeczytaniu pierwszego zdania zdecydują się przeczytać kolejne, będzie mi się pisało zdecydowanie łatwiej.
Przede wszystkim - znakomita produkcja. Światowa wręcz. I to na tyle, że po usłyszeniu pierwszych taktów człowiek od razu jest pewien, że gra coś z Londynu. Poniekąd tak w tym wypadku jest, bo Astigmatic Records czy Tenderlonious, który zagrał tu gościnnie na saxie i flecie, mają z londyńską sceną trochę wspólnego. Na zagraniczność tego materiału nabrałem się dwa razy. Pierwszy raz kilka miesięcy temu, kiedy w jednej z radiowych audycji usłyszałem premierowy utwór. Drugi raz, nie tak dawno temu, kiedy w katowickim komisie leciało to na pełny regulator, a ja nie znałem wtedy jeszcze całości materiału i tak się tym zachwyciłem, że aż musiałem skorzystać z shazam, żeby sprawdzić co to za poezja z głośników otula mą duszę. Kiedy wyświetlił mi się wykonawca, uśmiechnąłem się tylko, bo wtedy już ta właśnie płyta była w drodze do mnie. Sama muzyka to przede wszystkim jazzowy spiritual i to nie byle jaki, bo zgodnie z tytułem aż kipi lirycznością, melancholią i wszystkim tym, co piękne w słowiańskich duszach. Niektórzy piszą, że jest to pierwszy tak mocny powiew świeżości od czasów Miłości. Czy aż tak? Ja bym napisał, że to na pewno nowe rozdanie z kartami równymi tym, którego swego czasu z rękawów wyciągały składy Sing Sing Penelope, Contemporary Noise Quintet/Sextet czy Jazzpospolitej. Piękna płyta. Słuchać jej należy koniecznie na pełny regulator, bez tego traci 50% mocy!

Przywitanie Słońća
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Bartosz]

Nie jestem pewien, co właściwie miałbym tutaj polecać, bo, z tego co widzę, moje upodobania kompletnie rozjechały się z upodobaniami większości forumowiczów, więc zrobię po prostu tak, że opowiem wam trochę o płytach (dużych, małych - wszelakich) z 2019, które mi się podobają. Absolutnie nie oczekuję, że spodobają się również wam

Alameda 5 - Eurodrome



Rock progresywny / psychodelia / syntezatory / niby lata 80', a jednak lata 201*

Z jednej strony, cóż, jest to najsłabsza Alameda, z drugiej jest w niej tyle neonowego klimatu i odwołań do Kolorowego King Crimson, że i tak bardzo ją lubię. I doceniam za to, że zespół szuka nowych obszarów do eksploracji. Robi to kosztem jakości, ale, kto wie, może kolejny album będzie już w pełni udany!

Black Rain - Computer Soul

[img]http://e.snmc.io/i/300/w/4aa8eb12e42c6709581489921f3ff5ba/7339390[/img]

Stare Dead Can Dance / Nowa muzyka industrialna

W zasadzie, jak w opisie: połączenie klimatu szorstkiego, gotyckiego darkwave'u z industrialnymi aranżacjami (niby techno-industrialnymi, ale warstwa rytmiczna jest tutaj na dalszym planie).

The Chemical Brothers - No Geography



Breakbeat / House

Chemiczni bracia zostali pełnoprawnymi dinozaurami! Ich najnowszy LP jest totalnie odtwórczy, ale bardzo przyjemny. Całkiem możliwe, że najprzyjemniejszy od kilkunastu, o ile nie dwudziestu lat!

DJ Seinfeld - Galazy EP



Pastelowy House / Delikatny Breakbeat

Naprawdę urocza, relaksująca, nowoczesna elektronika. Zdaję sobie sprawę, że tutaj żadnego szału nie ma, ale jakoś wyjątkowo trafia do mnie teraz takie granie - trochę dziwaczne, ale subtelne.

Flying Lotus - Flamagra

[img]https://static.highsnobiety.com/thumbor/JP0g8_dCng_2aYqgULgB2MEQRXg=/fit-in/480x320/smart/static.highsnobiety.com/wp-content/uploads/2019/05/23170129/flying-lotus-flamagra-review-01.jpg[/img]

Nowe fusion / Elektronika sprzed dekady (Glitch hop, Wonky, dwudziestopierwszowieczny IDM) / Soulowo-jazzowy hip hop dekady obecnej

Z jednej strony FlyLo zjada swój własny ogon, z drugiej robi to w piękny sposób I, całe szczęście!, nie przez cały album, bo np numer z Denzelem Curry (Black Balloons Reprise) to całkiem współczesna magia. Do największych dokonań Mistrza sporo Flamagrze brakuje, ale to nadal mistrzowska muzyka jest.

Lee Gamble - In a Paraventral Scale



IDM / Elektroniczny prog / nowoczesne dziwactwa

Okładka naprawdę nieźle opisuje zawartość. Jest to w zasadzie hołd współczesnej elektroniki dla Szkoły Berlińskiej. Nie mniej, nie więcej.

Tim Hecker - Anoyo



Ambient / Minimalizm / Tradycyjna muzyka japońska

Imię i nazwisko twórcy jest tutaj ostateczną rekomendacją, ale jeśli mam wam jakoś to opisać powiem, że to po prostu bardziej akustyczny album Heckera. W zasadzie słabszy niż większość jego nagrań, ale i tak dobry.

Slauson Malone - A Quiet Farwell, 2016–2018



Kolaże dźwiękowe / Awangardowy hip hop / Glitch / Jazz

Jest to zdecydowanie przyciężkawa muzyka, ale jeśli kto lubi awangardę, to ma tutaj czego szukać. Swoboda z jaką autor (syn Wyntona Marsalisa ) łączy powłóczyste, rozpadające się dźwięki muzyki taśm z jazz-rapem wydaje mi się niezwykle intrygujący i na swój sposób naprawdę piękny.

Mchy i Porosty - The Dead Pterodactyl

[img]http://e.snmc.io/i/300/w/610c64d61e989ab3dbb1ac053444bae4/7317284[/img]

Techno / Industrial / Glitch

Typowa rfnowska techniawa z remizy wiejskiej, która chciałaby być jak Scooter, ale brak jej charakterystycznych scooterowskich melodii. Po prawdzie w ogóle nie słuchałem tej płyty, po prostu wrzuciłem ją na listę, gdyż tak właśnie robię: wrzucam tutaj listy wszystkich albumów, które potrafię wymienić z nazwy. Nie ma sensu się za to zabierać, lepiej posłuchać koleżków, którzy przed trzydziestoma laty dokładali wesoły bicik do melodyjek późnego Żana Miszela Żara!

Ok, póki co tyle, będę jeszcze pisał w wolnej chwili, bo jestem z tymi polecajkami, jak sądzę, najwyżej w połowie.
_________________
I'm Bad Like Jesse James

[Monstrualny Talerz]

[esforty]

[Maciek]

[WOJTEKK]

EABS to mnie rozczarowali, takie pitolenie o niczym. Drugi raz nie dam się nabrać.
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

[Maciek]

Dziwię się, że dałeś się nabrać już za pierwszym razem. A ostrzegałem
To trochę tak, jakbym ja z własnej woli obejrzał kwadrans dowolnego meczu Bundesligi i dziwił się, że się nudzę.
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.