Muzyczne Dinozaury

[SafeMan]

Moim zdaniem Kid A wciąż zasługuje na miano albumu roku Zobaczymy czy zmienię zdanie za parę miesięcy, gdy lepiej zapoznam się z rocznikiem
_________________

[gharvelt]

Rzuciłem okiem na wyniki sprzed 8 lat - szokujące Zwłaszcza Iron Maiden na szczycie. Mam przeczucie i nadzieję, że tym razem będzie zupełnie inaczej, a o czołowe lokaty powalczą też reprezentanci nowszych nurtów, tacy wykonawcy jak The Avalanches, GY!BE czy GAS. Z pierwszej "20" tamtego plebiscytu szanse na punkty u mnie mają tylko The Cure i Peter Gabriel, i to będą raczej miejsca w dolnej części tabeli.
_________________
Let the music of your life, give life back to music.
Last.fm | RYM

[Monstrualny Talerz]

Doskonale, że w końcu powstał ten temat!

Iron Maiden BNW próbowałem posłuchać ostatnio do sprzątania, dotrwałem do trzeciej piosenki, to było zbyt trudne przeżycie.

Przeglądając listę na szybko widzę, że są jednak szanse na dobicie do 10 albumów (2 x KC już wypełnia 20% normy!)

Prosiłbym o dopisanie:
2Tm2,3 - Pascha 2000
Moloko - Things to Make and Do

U mnie rok 2000 to już początek poważnych zawodów muzycznych. W latach poprzednich ukazywały się często bardzo ważne, fajne rzeczy, a po 2000 już tylko jakieś wydmuszki, jakby kopie tamtych, które nie robiły już takiego wrażenia.

Tło dźwiękowo-towarzyskie tamtych dni to J.LO Waiting For Night, Eifel 65 I`m Blue i Stachursky ze swoją epokową składanką "Moje Najlepsze Piosenki"(wszystkie płyty wydane niestety w 1999 r., nie da rady więc zagłosować) i "Typem Niepokornym" z okrytej platyną płyty "1". Pamiętam, że szliśmy gdzieś po Górach Sowich w lato 2000 i z jakiejś stodoły walił na cały głos Ejfel 65!

[Crazy]

[MirekK]

[SafeMan]

[MirekK]

[Crowley]

Up the Irons! BNW nadal kopie zadki tak jak 20 lat temu.

Proszę o dopisanie:
Jopek, Anna Maria - Bosa
Ruskay, Paul - Homeworld
Soule, Jeremy - Icewind Dale
Brennan, Thom - Mist
Simon, Paul - You're the One


A oprócz Ironów polecam koncert Watersa. Jedna z moich ulubionych koncertówek. Utwory w wersjach bardziej kameralnych niż z ostatnich bombastycznych tras.

[Artur.O]

Mnie nie zdziwiły te starsze wyniki, bo w sumie są one takie "dynozaurze" do bólu - egzekwo wygrywaja dwie płyty popularnych, długowiecznych zespołów, które to płyty akurat są stosunkowo cenione w tzw. prawdziwym świecie w dyskografiach owych zespołów, a na kolejnych pozycjach pełno neo-proga, retro-proga, oraz wykonawców znanych dobrze z lat dużo wcześniejszych. Na pewno dojdzie do sporych przetasowań, chociaż nie wątpię, że i Dziewice, i Lekarstwa mogą zdobyć dużo punktów.

Jakbym miał typować, to podejrzewam, że o zwycięstwo walczyłoby właśnie m.in. Radiohead z "Kid A", którzy i cieszą się olbrzymią sławą w muzycznym internecie, i wydali chyba najbardziej "progresywną" płytę rocznika (chodzi o podejście, a nie granie w dawnym stylu). Nie umiem jednak stwierdzić, co oprócz tego by się złożyło na czołówkę. Może Królowe Epoki Kamenia Łupanego, i może Bóg z Tobą (wieki nie słuchałem tej płyty, może tym razem bardziej mi się spodoba).

Jeśli chodzi o hip-hop, to wiele sobie obiecuję po tej płycie Deltron 3030. Del tha Funkee Homosapienia bardzo cenię jako rapera po tym co od niego słyszałem, a zauważyłem, że to hip-hop nie tylko dla fanów hip-hopu. Zobaczymy.

Natomiast Eminema zawsze lubiłem tylko za pojedyńcze kawałki, płyta z 2000 jest jego najsłynniejszą, oraz szeroko uznawaną za klasykę gatunku, jednak ja osobiście bardzo niewiele z niej wyniosłem, poza wspomnianymi singlowymi piosenkami, takimi, jak "Stan" (znakomite!), "The Way I Am", czy "The Real Slim Shady". Podejrzewam, że to dlatego ma trochę ciężej w RYMowym rankingu (chociaż jest ona płytą "pogrubioną", czyli wciąż dość dobrze).

Chętnie za to wrócę do jedynej płyty Paktofoniki. To już ten rocznik, kiedy hip-hop w Polsce zaczyna powoli dojrzewać.

[Piotr]

Ja jestem za tradycyjnym podejściem przy tych rocznikach z XXIw, a więc 10-30.

[Duch 1532]

10–30.
_________________
Strzeżcie się przyjmowania do swego rzemiosła, wymagającego takiej czujności, jakiegokolwiek młodzieńca o ściągłej twarzy i zapadniętych oczach, skłonnego do niewczesnych rozmyślań, młodzieńca, który się zgłasza na okręt z „Fedonem”.

[SafeMan]

Również jestem za opcją 10-30
_________________

[Monstrualny Talerz]

[gharvelt]

[Monstrualny Talerz]

Dziś spotkała mnie nie lada gratka! W ramach nieustających remontów musiałem w końcu przenieść płyty w zupełnie inne miejsce, co umożliwiło:
a) przyjrzenie się co tam w ogóle jest (o Matko, niektórych naprawdę od lat nie słuchałem i zapomniałem że mam)
b) zrewidowanie umiejscowienia niektórych (David Gilmour pod d czy g, część Billów Cobhamów ukrywała się pod B, a niektórzy to w ogóle ukrywali się całkowicie niealfabetycznie)
c) ponowne zastanowienie się czy jednak jazzów nie wydzielić osobno - ale co wtedy z Zappą F???
d) powrót płyt z internowania - dobre parę lat temu postanowiłem sprzedać część płyt, które mnie irytowały jak Porcupine Tree, Deep Purple, Rainbow, jakieś składaki hiszpańskiego daencu itp. Nie wiem dlaczego Soundgarden trafił też do internowania. Ostatecznie nie byłem w stanie się z tymi płytami rozstać i jednak zostały zrehabilitowane i wróciły do zbioru głównego. Soundgarden leżakuje obecnie między Soul składakiem a Stachurskim

tym sposobem posłuchałem powracającego z internowania Porcupine Tree Lightbulb Sun.

Pamiętam jak mnie ta płyta wnerwiła. Byłem jeszcze wtedy fanem Kosińskiego i w ogóle PT to było nie wiadomo co. Signify i Stupid Dream uwielbiałem, byłem na koncertach, a nawet miałem plakat podpisany! Kupiłem oryginalny CD za jakieś niebotyczne pieniądze i poczułem jakiś taki okropny niesmak: co to straszliwe smęty! Przecież to jakieś męczenie buły dla dziewczynek, a nie rock progresywny. To był właśnie ten historyczny moment gdy drogi moje i tzw. neopierogali zaczęły się powoli rozchodzić.

Posłuchany dziś - po latach Lightbulb Sun, cóż nie jest to aż takie strasznie złe. Momentami muzycznie jest naprawdę nieźle, ale jak wchodzi Wilson z wokalem, jej, straszne smęty i te teksty licealne... Do tego niezliczone ilości niezamierzonych zaczerpnięć (kiedyś się człowiek nie znał i się tego nie wyłapywało). Ale byłem twardy i dotrwałem do końca - czego się nie robi dla chwały rocznika!