Muzyczne Dinozaury

[WOJTEKK]

Większość koncertów wydawanych w tamtych czasach to były takie skladaki, co specjalnie nie umniejsza ich wartości. ale rozumiem takie podejście - też chcialbym jakiś porzadny koncert Camel z okresu, kiedy grali z dwoma klawiszowcami i z Sinclairem na basie.
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

[Quasarsphere]

Mam takie pytanie do znawców wydań na kompakcie: co lepiej jest kupić, czy nieremasterowane wydania AAD z lat 80-tych, czy też lepiej remastery z 94 roku? Dokładnie chodzi mi o wszystkie płyty od debiutu do Jazz.

[Rolling Stone]

Jeżeli nieremasterowane to mógłbym Ci opylić co nieco. Napisz na priv jakby co.

[tryton65]

http://www.amazon.de/dp/B0157F5D18/ref=wl_it_dp_o_pC_nS_ttl?_encoding=UTF8&colid=3UJNN9RL3S8WJ&coliid=I3CTDO9CIVWNF7

[Cure]

Queen ma grać w Atlas Arenie pod koniec bieżącego roku.

Sala świetna akustycznie (The Cure ostatnio brzmiało i potężnie, i klarownie), niezbyt daleko, myślę sprawdzę ceny, a nóż.
No i odpadłem. Najtańsze 265 złotych! Wszystkie w miarę normalne od ok. 350 się zaczynają.

Gdyby jeszcze chociaż Freddie śpiewał...

[Cure]

https://www.youtube.com/watch?v=dtCtMneaoIE

Kilka niespodzianek w setliście.
Jeśli myślicie, że na początku publika jakaś taka niemrawa, to zobaczcie co się dzieje pod koniec koncertu.

[Cure]

Wznowiony został Mr. Bad Guy - Mercurego. Dostępny jest na CD i winylu.

Odsłuchałem na deezer, trochę dziwnie brzmi. Za bardzo wryła mi się pewnie wersja kasetowa zakatowana dekady temu.
No ale ogólnie dobrze, że znów album ten dostępny jest w pierwotnym obiegu.

[Crazy]

A Night at the Opera

Próbując sobie uporządkować, za co aż tak bardzo kocham tę płytę, wysunąłem na czoło taką cechę, jak zespołowość. Zespołowość sama w sobie jest niby cechą opisową, nie wartościującą, ale tutaj chodzi o to, że mamy do czynienia z idealnie jednolitym organizmem, w którym zarazem każdy element działa na 100% i jest wielką wartością samą w sobie.
Trzech wokalistów, czterech kompozytorów, każdy w wybornej formie, ale przede wszystkim - te ich wspólne śpiewy! Ja uważam, że oprócz Bitelsów żaden zespół nie miał takiej siły grupowego śpiewu,jak Queen, a i tu prymat Beatlesów zagrożony.

Ale jak tak jednak popatrzeć bardziej indywidualistycznie, to przecież
wokalistyka Mercury'ego, zwłaszcza w Prophet's Song i Love Of My Life jest poza zasięgiem 99% wokalistów rockowych, a gitarowa solówka Maya w Bohemian jest jedną z najpiękniejszych w dziejach.
W ogóle, proszę Państwa, melodie. Jakie tam są melodie!

Największą jednak zaletą płyty nie są ani melodie, ani wykony, tylko - różnorodność. Zaryzykuję tezę, że od czasu Abbey Road nie było płyty, która by z takim powodzeniem łączyła przeróżne stylistyki, dynamiki, użycia instrumentów, użycia głosów (Bohemian to Bohemian, ale Seaside Rendez-Vouz!). A po niej nie było już chyba żadnej, która by mogła się równać... Drapieżne rockowe cudo, Death on Two Legs przechodzi nagle (hop!) w wodewilowe pląsy, klasycznie hardrockowy Prophet's Song nagle w środku pozwala sobie na jakieś a-capellistyczne pasaże, po czym wraca z jeszcze bardziej soczystym hardrockiem, który przechodzi w jedną z najpiękniejszych, najbardziej (mnie) wzruszających ballad rockowych, jakie istnieją, czyli Love Of My Life... a Bohemian oczywiście łączy te wszystkie rzeczy samo w sobie i dlatego jest legendą, z którą, jeżeli chodzi o flagowe legendy rockowego mainstreamu (czytaj top wszechczasów trójki itp. ) tylko Schody do nieba mogą się równać.
Uwielbiam jak płyta się zaczyna (te dźwięki, zanim jeszcze pierwszy utwór na dobre się rozpoczyna ), a potem pierwszy utwór, jak już pisałem - wspaniała rzecz, prawdziwie drapieżny rock, absolutnie rewelacyjna robota gitarowa , niesamowicie zaśpiewane przez Freddiego, świetne chóry, sekcja i fortepian sklejają całość jak marzenie, i ile to wszystko trwa? Po odjęciu intro ze dwie minuty? Ech, żeby każdy umiał być tak zwięzły! Uważam, że płyta świetnie się też kończy tymi nieco patetycznymi kotłami. Niektórzy mówią, że ten hymn na końcu po nic, ale ja go będę bronił: raz że sam w sobie dobrze wykonany, krótki i na temat; dwa, że patos po takim dziele jak Bohemian Rahpsody na zakończenie płyty tym razem nie razi; i trzy, że ten zespół to jednak QUEEN, więc to jakby ich utwór tytułowy... (kolejny, po cudownym Killer Queen z poprzedniej płyty, która pod wieloma względami bezpośrednio zapowiadała Noc w operze); zresztą to, jak wykorzystywali God Save The Queen na zakończenie koncertów pokazuje, że ten utwór ma swoje niezaprzeczalne miejsce w repertuarze i że umieli uczynić go swoim.
Uwielbiam te pastiszowe przerywniki, najsłabszy niby Good Company, ale i on ma dużo wdzięku, najlepszy zaś - prawdziwie pięciogwiazdkowy, co tam! - jest Seaside Rendez Vouz, który skrzy się i od pomysłów, i od genialnego wykonania, i nie ma tam zbędnej sekundy po prostu.

A potem strona B się zaczyna... ech! Propheta i Love... to ja nawet bardziej lubię, niż Bohemian...

Taki to mój love letter straight from my heart do tej płyty.

Dodam jeszcze, choć najczęściej dokumenty i biografie pozostają poza główną areną moich zainteresowań, że dwukrotnie na TV Kultura oglądałem dokument poświęcony tworzeniu tej płyty, z serii "Klasyczne albumy rocka" czy jakoś tak. Oglądanie tego od kulis jeszcze bardziej zwiększyło mój zachwyt, który trwa niezmiennie od wielu wielu lat i mam nadzieję, że nigdy się nie skończy
_________________
jeżeli nam zabraknie sił
zostaną jeszcze morze i wiatr

[Crazy]

[esforty]

Zwykle, A Night at the Opera zestawia się z A Day at the Races bo podobny(???) konstrukt, bo jedność czasu...
a Ty drogi Crazy zestawiłeś z News.... Pewnie by tej pierwszej nie zaszkodzić .
To ja mam tak: <tańcem derwisza> Queen jest A day of.... Zupełnie blisko Jazz, potem (nieco dłuższa przerwa) byłoby Innuendo i Queen II.
Noc w operze, z mojego punktu widzenia, przeceniana jak PKB służący do określania zamożności państwa(każdego!) .
Aha! Lubię Hot space.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[Crazy]

[esforty]

1.Tytuł filmu Braci M.;
2. Okładka :Night - Biała, Day - Czarna;
3. Somebody to Love budowane jak Bohemian Rhapsody;
4. You Take My Breath Away dyskontuje( a miało tylko nawiązać)Love of My Life;
Można mówić o konstrukcie wspólnym, myslę.
_________________
Nie ma takiego naleśnika, który nie wyszedłby na dobre. H. Murakami

[Crazy]

E, ale punkty 1 i 2 to czysta formalność, nie związana z muzyką.
Punkt 4 niby tak, ale na tej samej zasadzie na Sheer Heart jest Lily of the Valley - rzeczywiście wszystkie te trzy ballady mają bardzo dużo wspólnego, podobne brzmienie i barwa, podobna ekspresja, podobna intensywność (jak dla mnie co jedna, to lepsza!), ale nie widzę tu wyraźnego nawiązania konstrukcyjnego - takiego np. jakie zastosowała Metallica, dając na kolejnych płytach również podobne do siebie ballady zawsze w tym samym miejscu płyty. Tutaj trochę to wygląda jak zbieżność przypadkowa.

Wreszcie

[[Rad nierad]]

[esforty]