Muzyczne Dinozaury

[Leptir]

Tak, niestety. Nieszczęsny Miles się w grobie przewraca. Typowe wyciąganie kasy. Natomiast warto sięgnąć po "nowego-starego" Coltrane'a "Blue World". Nawet jeśli nie jest to żadne wielkie odkrycie muzyczne, to nadal jest dobra muzyka.
_________________
„Gdy słońce kultury chyli się ku zachodowi, to nawet karły rzucają długie cienie”.
Karl Kraus

[Tarkus]

No bo przy Trane'ie nikt nie grzebał, nie splugawiły go paluchy różnych szemranych producentów no i jest to materiał z lat 60., a nie z połowy ejtisów.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

[Monstrualny Talerz]

Rubber Band omijamy z daleka, choć przynajmniej Doo-Bop nie będzie teraz najgorszą płytą w dyskografii...

Ale za to w październiku w kinach studyjnych dokument o Milesie - "Birth Of Cool", chętnie się wybiorę:

https://www.youtube.com/watch?v=34r017yYNa0

[Heartbreaker]

Jednak następną płytą, która wskoczyła na moją półkę nie jest Jack Johnson.
Kupiłem dwie: Walkin' i Workin'. Coś pięknego.
Ente podejście robiłem do Sketches of Spain. Doceniam, jednak smutek płynący z tego albumu jakoś mi uwiera. Właśnie, nie tyle dołuje, co uwiera. Nie wiedzieć czemu, ale ten motyw Joaquin'a Rodrigo źle mi się kojarzy. Grzebałem nawet w pamięci; może jakiś film, może coś innego z dzieciństwa? Nie wiem.
Mam na półce całą masę "dołów", które uwielbiam, jednak ten mi uwiera.
Chociażby wczorajszy odsłuch Closer przy okazji 40 rocznicy premiery, która przecież do najweselszych nie należy, niechaj będzie tego przykładem.
W każdym razie z Milesem bardzo mi po drodze.

[Inkwizytor]

https://www.discogs.com/Miles-Davis-Collectors-Items/master/64656

Niedawno z UK przyszła do mnie paczka z tą płytą CD - wydana w digipaku - moja prywatna obsesja - od lat zbieram te wydawnictwa św. Graala klasyki jazzu - dawniej na początku szkoły średniej wertując wydania Audio i Hi-Fi czytałem recenzje wznowień pereł najprawdziwszego jazzu - wtedy absolutnie poza moim finansowym zasięgiem.

Osobliwe skojarzenie Sketches - że za dużo uwierającego smutku - szanuję zdanie ale to ciekawa konstatacja. Ja namówiłem bliskich by mi zafundowali Spain gdy dostali zwrot za podatek - skwar był nie z tej ziemi - kupiłem krążek w Empiku w Katowicach, żar powodował, że z każdego lało się strumieniami i chyba to najsilniejsze uczucie jakie mi za każdym razem towarzyszy przy lekturze tej muzyki - sama okładka to potęguje jak również niektóre kadry z filmu Mania Wielkości z Louisem de Funes i Ivem Montandem - spalona słońcem Hiszpania.... inne skojarzenie gdy w latach szkoły muzycznej moim koronnym instrumentem była gitara - miałem podejścia do tego klasyka - nigdy nie udało mi się opanować całości - za wysokie progi , lecz sam utwór wrył w pamięć.
_________________
...Nobody expects the Spanish inquisition !