Muzyczne Dinozaury

Tarkus · Posted: 08.05.2011, 22:54 Post subject:

Niedługo ukaże się "definitive edition" "Live at the Target".
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

Quasarsphere · Posted: 26.06.2011, 22:56 Post subject:

I jak? Jakieś nowe wieści na temat tej reedycji?

Tarkus · Posted: 26.06.2011, 23:40 Post subject:

Cisza

_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

Dudia · Posted: 21.07.2011, 22:21 Post subject:

CLEPSYDRA,RED SAND,SYLVAN,RPWL,LITTLE ATLAS - to garstka 2-ligowcow
neo-progressu. Ale jaka!!
MOSTLY AUTUMN,KARNATAKA-to grupy z [pod znaku MAGENTY,ale jakie?

Tarkus · Posted: 21.07.2011, 22:40 Post subject:

No właśnie kiepskie. W porywach najwyżej średnie.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

Dudia · Posted: 22.07.2011, 04:54 Post subject:

Ja bym sie nie zgodzil z twoja opinia. Mowiac szczerze poraz pierwszy zdarza
mi sie przeczytac zdanie, ze CLEPSYDRA do przykladu jest kiepska.
Jednak to kwestia gustu,jak widac.

Tarkus · Posted: 22.07.2011, 10:13 Post subject:

Jak na mój gust za plastikowo to wszystko brzmi. Clepsydry słyszałem dwa albumy, ale nawet nie pamiętam, co na nich było. Za to obecna fala retro wchodzi mi bez popitki, ale tu przynajmniej są staromodne analogowe klawisze, hammondy, moogi. Chyba dlatego brzmi to o niebo lepiej, niż wszystko, co nagrano na przełomie 80/90 (no, poza drobnymi wyjątkami typu "Window of Life" czy "Ever", sceną włoską, debiutem Arrakeen... i "Quest" Final Conflict).
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

Dudia · Posted: 22.07.2011, 12:25 Post subject:

Plastik Clepsydry jest w podobnych rozmiarach jak Marillionu w tym czasie,a zapewne mniejszy niż IQ

Tarkus · Posted: 22.07.2011, 12:54 Post subject:

Tylko to kilka klas niżej, niż Marillion i IQ, umówmy się Smile

_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

Dudia · Posted: 22.07.2011, 15:02 Post subject:

Tu polemizowalbym, czy aby to kilka klas nizej.
http://www.youtube.com/watch?v=VKFVy1m9G7s
http://www.youtube.com/watch?v=vwf_25fIzXA
http://www.youtube.com/watch?v=3QmuxesG730

Dudia · Posted: 25.07.2011, 17:41 Post subject:

Marillion - "This Strange Engine",to tzw. 1 LIGA
Galahad - "Sleepers" 2 LIGA
Jeżeli macie chęci i trochę czasu,to posłuchajcie tych płyt.
Czekam na Wasze zdania.

WOJTEKK · Posted: 25.07.2011, 17:50 Post subject:

Zależy jaka liga. Polska pierwsza liga piłki kopanej - na pewno.
Płyta Marillion jest, ale wcześniej nagrali kilka dużo lepszych. Sleepers jest bardzo dobra, ale Galahad też nagrywalo lepsze płyty. Poza tym to płyty z lat 90-tych... W latach 90-tych to one i prezentują jakiś poziom, ale przy klasycznych pozycjach...
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

Dudia · Posted: 25.07.2011, 18:38 Post subject:

Oczywiście,że każdy z tych zespołów nagrał lepsze i gorsze płyty.
W tym małym zestawieniu chodziło mi raczej o to,że w muzyce nie można
mówić o klasach. W jednym z postów wyżej, była mowa o tym aby się
umówić,że Marillion i inne "prekursorskie" grupy,są o klasę,a nawet kilka
klas lepsze. Nie mogę się z tym zgodzić . Dlatego to porównanie.
Myślę,że takie klasyfikowanie jest niesprawiedliwe dla tych mniej znanych
a niejednokrotnie lepszych zespołów.

WOJTEKK · Posted: 25.07.2011, 18:58 Post subject:

Tak w ogole to neo-proga uważam za ubogiego krewnego klasycznego proga, znaczy klasycznego z klasycznego okresu, czyli lat 70-tych.

Tak o tym napisałem na artrocku:

Określenie neo-prog-rock pojawiło się w Polsce gdzieś na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, lub może nieco wcześniej, pod koniec lat osiemdziesiątych i dotyczyło wykonawców post-marillinowskich (dokładniej post-fish-marillionowskich) – takich jak Jadis, Final Conflict, Galahad, Aragon. Natomiast w prasie brytyjskiej termin ten pojawił się jeszcze w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych i dotyczył całej tej grupy nowych wykonawców prog-rockowych, którzy mniej więcej wtedy debiutowali – Marillion, Pallas, Pendragon, IQ, Twelfth Night. Byli oni traktowani przez wielu fanów i krytyków jako szansa na odrodzenie gatunku i przywrócenie mu „właściwej” pozycji na muzycznym rynku. Jak czas pokazał, nic takiego się nie stało. Jedynie Marillion z impetem weszło do ekstraklasy i do odejścia Fisha trzymało się w niej mocno i to w górnej części tabeli, a każda z płyt wydanych w latach 1983-88 „zaliczyła” co najmniej złoto, a niektóre to nawet platynę. Jednak wraz z odejściem Fisha stracili jakieś 80 procent na atrakcyjności i charyzmie, i szybko poszybowali do drugiej ligi, z której nie wygrzebali się do tej pory. Innym wykonawcom poszło dużo gorzej, albo nie poszło w ogóle. Z różnych powodów. Najważniejszym było to, że muzyka, która proponowali, w porównaniu z twórczością dawnych mistrzów nie była specjalnej jakości. Debiuty Pallas (studyjny), Pendragon, czy IQ są dobre, ale nie porywające. Poza tym oprócz Pallas i oczywiście Marillionu reszta tych zespołów nagrywała dla niewielkich wytworni, które nie miały środków na odpowiednią promocję, a nie każdy miał w sobie tyle samozaparcia, żeby grać po dwieście koncertów rocznie, jak Marillion i w ten sposób wyrąbać sobie drogę do kontraktu płytowego z dużą firmą. Oprócz Marillion, największe szanse na sukces mieli Twelfth Nigth i IQ. IQ w 1985 roku nagrało znakomity album „The Wake”, który miał wszystko, co potrzebne, żeby sukces odnieść. Niestety wszystko, oprócz wydawcy. Odejście wokalisty Pete’a Nicholasa też podcięło grupie skrzydła. Twelfth Night czy to z Mannem, czy to już później z Searsem, na żywo wymiatali równie dobrze jak Marillion, a Marillion pod tym względem mało kto wtedy mógł podskoczyć. Za to ich problemem były płyty studyjne. Na dobrą sprawę Twelfth Night nagrało tylko jeden taki pełnowartościowy album – „Fact & Fiction”, ale i on odbija się plastikiem. Wszystkie te zespoły przetrwały do dziś (chociaż Twelfth Night reaktywowało się dosyć niedawno, tylko na koncerty, a obecnie znowu ograniczyło działalność) i uczciwie trzeba przyznać, że w przypadku Pallas, czy Pendragon najlepsze było przed nimi, a IQ przez całe lata dziewięćdziesiąte nagrywało tylko bardzo dobre płyty. Ale nawet i potem kariery wielkiej nie zrobiły i neo-prog nie okazał się odrodzeniem gatunku.

To fragment większej calości, może się wydawać wyrwane z kontekstu.
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

Dudia · Posted: 25.07.2011, 19:36 Post subject:

Zgadzam się z tym.Progresywny rock w każdej dekadzie ma inne oblicze.
Klasyczne w latach 70-tych. Częsciowo plastikowe w 80-tych. Lata 90-te to
atak metalu progresywnego,ale i ogromny rozwój progresu zwłaszcza w naszym kraju. XXI wiek to kontynuacja. Klasyka zostanie klasyką. Nikt nie
narzekał i nie narzeka na muzykę z tych lat.Choć dla mnie EL&P niczym nie
zabłysło (uważam ich za poprawnych wirtuozów).Myślę,że DT to podobny
problem. Wracając do tematu-wnioskuję,że ciężką pracą Marillion zasłużył na
tzw.piedestał.To prawda ciężko pracowali.Jednak nie oceniam ich tylko za zasługi.Uważam że dziś,są lepsze zespoły od Marillion. Podobnie YES, od 25
lat nagrywają "niby"słabe płyty. Jednak do końca świata bedzie w wielkiej
czwórce progresywnego rocka.