Muzyczne Dinozaury

[WOJTEKK]

Grali 1,5 godziny z debiutu było chyba 4 numery, Ride The Sky - obowiązkowo - lekko odleciałem przy tym numerze Na każdą zapowiedź "A teraz zagramy utwór z naszej pierwszej płyty" - entuzjazm na widowni - chyba kazdy kto stal w kolejce po podpis mial ze soba pierwszego Lucypera
_________________
Nie ma ludzi niezastąpionych. Oprócz The Rolling Stones.

http://artrock.pl/

[Tarkus]

Mnie trochę zniesmaczył ruch promotora robiący woków tych koncertów hype na zasadzie "hurr durr udało się sprowadzić Prawdziwą Legendę Rocka (TM)". Na FB tak podrzewali atmosferę, że niemal zacząłem wierzyć plotkom w komentarzach, że Eloy, a tu okazało się, że Lucifer's Friends. Ale z drugiej strony rozumiem - jakoś te koncerty trzeba było sprzedać.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

[pereks]

Wishbone Ash-10.03.2018 Klub Life House Rzeszów

Skusiłem się po raz kolejny na koncert "łyszbonów" bo to niby jubileusz 50-lecia na scenie Andy Powella a i z ciekawości bo i w zespole kolejna zmiana drugiego gitarzysty i powiem krótko,nie żałuję.
Przede wszystkim organizacyjnie i akustycznie było rewelacyjnie.Nie było męczących supportów,ani poślizgu -1,5 godziny koncertu,głównie spod znaku Argusa z bajecznym "Leaf and Stream" czy "Sometime World".Nie zabrakło nieśmiertelnego "Phoenixa".Bardzo mi się podobało żywe i zadziorne "F.U.B.B." oraz melodyjne "Standing In The Rain" .Porywały publikę "Jail Bait" i "Blowin'Free". Pod koniec Powell nie odmówił i tym razem na bis "Persephony" na prośbę wołającego głosu Peresphonik!!!,dodając,że w Polsce ten utwór jest lubiany. Po koncercie można było swobodnie uzyskać autografy lub zrobić sobie zdjęcie z zespołem.To był drugi koncert w Polsce w ramach trasy "Open Road Tour". Poniżej setlista :

Bonafide
Eyes Wide Open
Way Down South
The King Will Come
Warrior
Throw Down the Sword
Leaf and Stream
Wings of Desire
Sometime World
FUBB
Standing in the Rain
Jail Bait
Phoenix

Bis

Persephone
Blowin'Free

[Tarkus]

Tangram, Believe
17.03.18
D.K. Luksus, Wrocław

Wjazd za 35 zł, do tego zespół znajomego jako support, więc nie odmówiłem sobie przyjemności. Ten Luksus to może niekoniecznie - gustowna gotycka piwnica z równie gustowną akustyką. Plus koszmar fotografa, czyli oświetlenie składające się z kilku żarówek zawieszonych na kurtynie oraz paru niemrawych punktowców. ISO musiałem dać na 1600.

Tangram to taki projekt znanego pewnie tu i ówdzie Ivara, który we Wrocławiu sporo dobrego od paru dekad w kwestii rocka stara się robić. To co robi obecnie jest całkiem intrygujące - grupa składa się z klawiszowca, gitarzysty i dwóch wokalistek. Grają wyłącznie covery, Billa Withersa, Toto, Budgie, Boston - ale na modłę takiego progresywnego ambientu. Wyobraźcie sobie "Parents" wykonane a'la wstęp do "Shine on...", będziecie mniej więcej mieć obraz. Brzmi to dziwnie, ale sprawdza się na żywo. Ciekawe, czy na zapowiadanej płycie też.

A Believe, z nowym wokalistą, wypadli bardzo fajnie. Dynamiczny, rockowy set, z popisami Gila i Satomi. Frontman z tych, którzy się mocno wczuwają w wykonanie kolejnych utworów, nie bojący się działań parateatralnych i kostiumów (wdzianko sceniczne miał a'la wiarus z I wojny), z ciekawym głosem. W półtorej godziny zespół przegalopował przez w zasadzie całą dyskografię, siłą rzeczy najmocniej koncentrując się na "VII Widows". Gil wyluzowany, przed występem sprzedawał i sprawdzał bilety, po koncercie uczciwie handlował koszulkami i płytami, nie odmawiał rozmowy i autografu. Generalnie bardzo mile spędzone 2,5 godziny - a do Believe jakoś nigdy się nie mogłem przekonać.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

[kłapouch]

Widzę Tarkusie, że 17 marca byłeś we Wrocławiu, odpuszczając jednocześnie ProgRockFest w Legionowie. A byłem ciekaw Twoich wrażeń po występie The Ryszard Kramarski Project, który to przecież gorąco polecałem

[Maciek]

[Tarkus]

[Tarkus]

Trzecia edycja Smoke Over Warsaw, na którą bym się w życiu nie wybrał, gdyby nie last-minute ogłoszenie, że będą Wedge grali. Zaskoczyła mnie in plus frekwencja - oba kluby wypchane po sufit, zeszło ponoć 500+ biletów co jak na taką imprezę jest sukcesem sporego kalibru. Przyszedłem akurat, by zobaczyć kawałek Diuny (takie sobie, sympatycznie zaćpane stonerowe pitolenie) i zdążyć na sam koniec Mother Engine. Potem pofotografowałem trochę szaleństwo przy Grekach z 1000Mods (mosh-pit, pot kapiący z sufitu i generalnie amok) dziękując bogom, że Hydrozagadka ma rampy z boku sceny, gdzie mogłem w miarę bezpiecznie zakotwiczyć i uniknąć stratowania. Muzycznie było dość monotonnie, więc bez większego żalu ewakuowałem się do sali obok, gdzie z półgodzinnym opóźnieniem zainstalowali się Wedge i w godzinę z okładem pokazali, jak mogły wyglądać koncerty klubowe wczesnych lat 70. Czyli było czadowo i głośno, szwankowało nagłośnienie, zespół miał problemy z odsłuchami (perkusista po kwadransie bezowocnych prób rzucił "A, szajse, gramy, dam sobie radę"), ale nadrobił energią i entuzjazmem. Kiryk zyskał +10 do szacunku posługując się całkiem niezłą polszczyzną w czym z pewnością pomogła mu osuszona w trakcie koncertu butelka czerwonego wytrawnego. Nie tylko w mojej ocenie najlepszy koncert tego wieczora. I jeśli Wedge znowu do nas zawitają, to gorąco ich polecam - fajni, bezpretensjonalni, po koncercie chętni do pogadania i wypicia piwka czy dwóch.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG

[Maciek]

U mnie, dzień wcześniej, odbiór (i skład) był nieco inny.
Diuna - sympatycznie, jeszcze półprofesjonalnie, ale z pomysłem i po polsku
Octopussy - słabiutko. 6 muzyków na scenie, o 2-3 za dużo, bez pomysłu i bez charyzmy.
Wedge - bardzo fajny koncert, ale w gronie, w którym zagrali byli w sam raz jako 3 zespół od końca. Wielki plus dla lidera za energię i autentyczny, rockandrollowy przekaz. Oceniam ich pół klasy wyżej niż naszych Stubsów, choć w sumie Kiryk Drewinski też jest nasz, bo pochodzi z Poznania.
Mother Engine - bardzo pozytywne zaskoczenie i zupełnie nie niemieckie granie, przynajmniej nie we współczesnym rozumieniu niemieckiego grania. Zagrali dwie długaśne kompozycje i jedną krótką na koniec. Gitara, bas, perkusja, dużo pogłosów i fajne stonerowo-psychodeliczne jammowanie.

1000Mods - właściwie to głównie dla nich pojechałem do Krakowa i nic a nic się nie zawiodłem. Być może w Warszawie brakowało im nieco energii, bo krakowska publiczność na pewno mocno ich wymęczyła (skończyli grać trochę po 1:00). Solidny łomot w bardzo charakterystycznym greckim stylu (kłania się stare Planet of Zeus). No i przy zakupie kilku płyt dali mi taką zniżkę i dorzucili tyle bonusów, że nie jestem pewien czy w ogóle coś na tym zarobili.
_________________
Adoptuj, adaptuj i ulepszaj.

[Tarkus]

Energii im z pewnością nie brakowało, trochę może zabrakło zróżnicowania materiału - taka ściana dźwięku na dłuższą metę jest nużąca. Choć ludzie się mało nie zadeptali, był też crowd surfing.
_________________
If you don’t love RoboCop, then you are a Nazi and support terrorism.
THIS IS NOT A LOVE SONG